Zelfherstel van binnenuit : een jaar later
Leestijd: 1,5 minuut.
Een jaar geleden mocht ik het eerste papieren exemplaar van ‘Zelfherstel van binnenuit’ ontvangen. Om mijn geesteskind, na jarenlange voorbereiding, ein-de-lijk echt in mijn handen te mogen hebben, is een gedenkwaardig moment voor een auteur.
Tijdens het lange en intensieve schrijfproces waren er, zoals bij elk boek in wording, de nodige ups en downs. De ups bestonden vooral uit het overweldigende gevoel om zo bevoorrecht te zijn dat ik, voor de derde keer, een heus boek mocht schrijven voor een grote uitgever en dan ook nog over een onderwerp dat mij zo na aan het hart lag. Mijn eindeloze fascinatie voor de kracht van de menselijke geest en de verstrekkende invloed daarvan op het lichaam leidde mij zo van het ene interessante wetenschappelijke onderzoek naar minimaal twintig andere die zo mogelijk nog veel boeiender waren. Die op hun beurt weer verwezen naar talloze andere studies die dat indrukwekkende onderwerp verder uitdiepten en die ik eigenlijk ook nog in het boek wilde verwerken. Zo viel ik van de ene verbazing in de andere. Omdat ik daarnaast zelf aan den lijve ervaren had wat denk-, voel- en verbeeldingskracht in positieve zin kunnen betekenen voor je gezondheid, had ik een enorme drive om al deze belangrijke boodschappen met zoveel mogelijk mensen te delen.
Hetgeen me brengt bij de downs. Ik heb mezelf bijvoorbeeld de nodige keren streng tot de orde moeten roepen en moeten dwingen om te stoppen met het bestuderen van het zoveelste onderzoek omdat ik ook nog zoiets had als een deadline. Daarnaast bracht mijn onderwerp met zich mee dat ik als niet medisch geschoolde academica de kern van de aangehaalde wetenschappelijke studies op het gebied van onder meer immunologie, endocrinologie, neurologie en (positieve) psychologie niet alleen zelf moest begrijpen, maar vervolgens ook in heldere taal moest kunnen uitleggen. Ondanks het feit dat ik toen al jarenlang de nodige literatuur op deze gebieden had gelezen, was dat gezien de ingewikkeldheid van de materie behoorlijk pittig. Ik heb me op mindere momenten dan ook wel eens de vraag gesteld waar ik in hemelsnaam aan begonnen was.
Maar ik houd wel van een uitdaging, dus waarom zou ik het mezelf gemakkelijk maken als het ook moeilijk kan? Daarom heb ik gelezen, herlezen, gecontroleerd, gecheckt en gedubbelcheckt. Heel belangrijk, maar aanzienlijk minder leuk om te doen. Tijdens die downs was er altijd die ene gedachte die me bleef motiveren: als er ook maar één persoon is die straks met dit gedachtegoed aan de slag gaat en daar gezondheidsvoordeel uit haalt, is mijn missie geslaagd.
En dan komt uiteindelijk het moment dat je het los moet laten en je boek de wijde wereld in gaat. Inmiddels heb ik vele reacties van lezers mogen ontvangen die geïnspireerd zijn door mijn boek en de eigen regie over hun gezondheid hebben (terug) genomen. Minstens zo mooi is dat ‘Zelfherstel van binnenuit’ zich mag verheugen in een toenemende belangstelling vanuit medische hoek. Huisartsen, verloskundigen, GZ-psychologen en fysiotherapeuten zijn er enthousiast over en ‘schrijven’ het zelfs ‘voor’ aan hun patiënten.
Zo ontstaat het ‘steen-in-de-vijver-effect’ waar ik zo op heb gehoopt tijdens die lange schrijfdagen.
Ik had me geen mooiere resultaten kunnen wensen.
