Ze was officier van justitie maar besloot in 2016 haar leven over een andere boeg te gooien: die van de gezondheidsbevordering. Haar lezingen en workshops zijn afgeblazen vanwege de coronacrisis. De vrijgekomen tijd gebruikt ze onder meer om aan de opzet van haar derde boek te werken. “Dit is het moment waarop we ons kunnen herijken.”
Hoe ervaart u deze tijd?
“Deze crisis laat zien dat het leven niet honderd procent maakbaar is. Dat wisten we al, maar dat krijgen we nu in ons gezicht gedrukt. Ik besteed veel tijd aan het optimaliseren van mijn gezondheid. Verse groente en vers fruit, noten, water en groene thee. Elke dag een wandeling en bij mooi weer yoga in de tuin. Omdat de sportschool dicht is heb ik zelf barbells gemaakt door gewichten aan een bezemsteel vast te maken. Wat betreft de innerlijke kant: ik maak bewust ruimte voor mentale ontspanning.”
Pascale Bruinen
Beeld: L1, fotograaf: Antoine van Kaam.
Veel mensen hebben stress. Wat is uw remedie?
“In deze crisistijd is stress onvermijdelijk en deze kan voor sommigen enorm oplopen. Chronische stress is funest voor het immuunsysteem. Bij het eindexamen is enige stress prima, dan functioneer je optimaal, maar bij permanente stress staan de cellen in de overlevingsstand en worden bepaalde lichaamsfuncties, waaronder het immuunsysteem, uitgeschakeld. Dat kan leiden tot ernstige ziekten.”
“Een eenvoudige en goedkope manier om je stressniveau flink te verlagen, zo blijkt uit onderzoek, is mediteren. Da’s niks anders dan met gesloten ogen je ademhaling vertragen. Dat zorgt in het brein voor inkrimping van het angstcentrum waardoor angst- en paniekgevoelens afnemen. De prefrontale cortex, het hersengebied waar je aandacht, focus en relativeringvermogen zetelen, wordt juist dikker. Dat vergroot je veerkracht en zelfvertrouwen.”
Heeft deze pandemie een spirituele dimensie?
“Bepaalde ontwikkelingen zijn best frappant en ik begrijp de neiging om er een boodschap van het universum in te lezen. Tja, ik kan dat uitsluiten noch voor honderd procent bevestigen. Het kan zeker een wake-upcall zijn, gelet op de manier waarop we met de wereld omspringen. De timing is niet verkeerd. We zouden meer moeten stilstaan bij datgene wat echt belangrijk is.”
“Er is een hang naar vluchtige niksigheid, volstrekt onbelangrijke dingen, waar hele volksstammen zich op gooien. Ik wil die mensen niet veroordelen, er is keuzevrijheid, maar als je daar van een afstandje naar kijkt vraag je je wel af: wat zijn onze prioriteiten eigenlijk? Dit is het moment waarop we ons kunnen herijken. Ik denk dat een deel van de mensheid daar niet mee bezig was en daar nu wel vragen over gaat stellen.”
U hoopt op bewustwording?
“Ik ontwaar dat hier en daar al. In hoeverre dat standhoudt? Ik denk daar veel over na, maar kan er nog geen antwoord op formuleren. Dat hangt af van hoelang deze crisis zal voortduren. Als deze situatie het nieuwe normaal wordt, zullen meer mensen zich die fundamentele vragen gaan stellen. Dan komt er wellicht een nieuw evenwicht.”
De coronacrisis als een blessing in disguise?
“Moeilijk te zeggen. Ik neem ook kennis van het onbeschrijflijke leed dat plaatsvindt. Nee, ik vind het niet passend om het zo te noemen, dat voelt niet goed. Wel kun je zoeken naar lichtpunten, naar positief nieuws. We zijn de controle kwijt, dat voelt kwetsbaar en onveilig. Ik zou mensen willen aanraden om zichzelf in bescherming te nemen en niet elk coronaweetje te volgen. Natuurlijk moet je op de hoogte zijn van de richtlijnen, maar is het echt nodig om ieder moment het aantal doden te weten? Zeker als je daar extra gevoelig voor bent, zou ik zeggen: doe dat niet. Probeer houvast te vinden in dingen waar je blij van wordt. Dat hoeven geen grote dingen te zijn. Ik ben blij dat in mijn achtertuin de meiboom bloemen aan het vormen is en een vogel in een nestkastje zit. Het gaat om een andere manier van kijken. Je doet jezelf mentaal en fysiek een groot plezier als je probeert om bewust de ontspanning te blijven zoeken.”