Op 28 november 2018 volgde ik de workshop Ki-kracht van Hans Peter Roel. Voor wie hem niet kent: Hans Peter Roel is een auteur die ernaar streeft om Oosterse wijsheid in onze Westerse wereld te integreren. Na een heftige burnout bracht hij ter bezinning langere tijd door in een boeddhistisch klooster hoog in de Himalaya. Daar kwam hij in aanraking met de kracht van Ki, dat ook wel Chi of Qi wordt genoemd. Een oerkracht of levensenergie die je lichaam nodig heeft om goed te functioneren. Iedereen heeft Ki in zich. Als je weet hoe je deze moet gebruiken ervaar je meer energie en ontspanning en krijg je meer inzicht in je diepste zelf.

Jaren geleden heb ik zijn boeken Ki, Kracht van binnenuit en De vierde dimensie gelezen. Toen al had ik me voorgenomen om ooit een van zijn workshops te volgen en onlangs was het dus eindelijk zover. In het even mystieke als gezellige witte kerkje van Baarn ben ik een van de 27 deelnemers, onder wie slechts vier mannen. Of dit laatste iets betekent en zo ja wat, laat ik hier verder in het midden.

Na ontvangst met koffie, thee en Sinterklaas lekkernijen gaan we in een grote stoelenkring zitten. Hans Peter, brede glimlach en zijn lange slanke gestalte gestoken in donkerblauw hemd met jeans en sneakers, heeft er zin in. Ondanks zijn 54 jaar valt zijn jeugdige uitstraling meteen op, als ook zijn kalme vriendelijkheid (je bent Ki-kracht trainer of je bent het niet). Hij begint met een warm woord van welkom en met een korte uitleg wat Ki-energie precies is. Vervolgens kondigt hij aan dat we in vier uur tijd vele oefeningen zullen gaan doen om deze kracht aan den lijve te ervaren.

Maar eerst komt hij langs met een stapel kaartjes met daarop verschillende spreuken. Ze liggen ondersteboven zodat de spreuken niet zichtbaar zijn. Iedere deelnemer mag zelf een kaart kiezen. Als iedereen een kaart heeft gepakt, worden we één voor één verzocht te zeggen wie we zijn, voor te lezen wat er op het kaartje staat en aan te geven of we de spreuk herkennen in onze levensfase. Als ik mijn kaartje voorzichtig omdraai, zie ik de woorden: ‘Je kunt de rivier niet duwen’. Met een schok realiseer ik me dat ik geen treffender kaartje had kunnen trekken. Want laat dit nu precies mijn grootste valkuil zijn! Altijd alles willen oplossen voor iedereen, koste wat het kost. Maar soms is de timing niet goed of wil iemand niet geholpen worden. Mijn leermoment is om mensen hun eigen fouten te gunnen, daar hebben ze recht op. Iemands pad loopt zoals het loopt voor een reden. Het beste dat ik kan doen is er eenvoudigweg zijn voor de ander en voorleven, met andere woorden laten zien hoe mooi het leven kan zijn als je je hart volgt. Dit doe ik inmiddels iedere dag, dus ik moet de rivier gewoon lekker verder laten stromen.

Tijdens het voorstelrondje luister ik met stijgende verbazing hoe de één na de ander voorleest wat er op het kaartje staat en vervolgens zichtbaar verrast vertelt hoe toepasselijk de spreuk momenteel voor hem of haar is. In sommige gevallen gaat de reactie op de spreuk zelfs zo ver dat mensen spontaan geëmotioneerd raken, compleet met tranen in de ogen of een hakkelende stem. De spreuken zijn allemaal verschillend en de deelnemers ook, maar toch is er keer op keer een perfect match. Uiteindelijk blijken de kaartjes in 100% van de gevallen (!) exact het dilemma of de situatie te verwoorden van degenen die ze getrokken hebben. Als dit in volle omvang tot me doordringt, voel ik een diep gevoel van dankbaarheid en ontroering opkomen.

Weer een voorbeeld dat toeval niet bestaat maar dat er een onzichtbare organiserende kracht is die ervoor zorgt dat we – als we ervoor open staan – precies op het juiste moment tot een noodzakelijk besef komen.

Volgende week het vervolg in deel 2!