Sla je vleugels uit…
Wil jij ook zo graag je vleugels uitslaan en wegvliegen, je droom tegemoet maar heb je daar de moed (nog) niet voor? Niet getreurd, want je bent zeker niet de enige.
Reptielenbrein
Dat komt door ons reptielenbrein, het oudste en meest primitieve deel van onze hersenen dat onder andere verantwoordelijk is voor je overlevingsinstincten. Het wil ons altijd beschermen en koste wat kost vasthouden aan het veilige, het bekende. Het heeft daarom een gruwelijke hekel aan risico’s nemen en onzekerheid. Sterker nog, ons reptielenbrein haat beide met overtuiging en wil maar één ding: dat we lekker in onze comfortzone blijven zitten.
Vandaar dat ik, voordat ik op 52-jarige leeftijd (!) mijn vaste baan als officier van justitie vaarwel zei om verder te gaan als schrijver en spreker, zelf ook de nodige negatieve gedachten en angsten heb ervaren. Sterker nog, ik had een hele angstenhitlijst.
Angstenhitlijst
Op 5: de angst voor het onbekende.
Dit spannende gevoel van loslaten van zekerheid en het onbekende tegemoet gaan deed me denken aan mijn eerste skipogingen. Na een paar dagen ploeteren op een oefenweide had mijn skileraar me meegenomen naar de top van een steile helling. De bedoeling was mijn ski’s parallel te zetten, met de punten naar het dal gericht, en dan in een rechte lijn naar beneden te skiën. Ik moest de ‘Fall-Linie’ skiën. Gáán dus met die banaan. Ik gaapte hem aan alsof ik water zag branden. Het zien van de diepe afgrond in combinatie met een activiteit die overduidelijk werd aangeduid met het woord ‘vallen’, zorgde ervoor dat het zweet me – ondanks de snijdende kou – acuut uitbrak. Door mijn angst boog ik een reflex achterover, zover mogelijk van die veel te verticale afgrond af. Nu weet iedereen dat dit het ergste is wat je kunt doen als je boven aan een met sneeuw bedekte berg op twee lange gladde latten staat, dus dit leidde onmiddellijk tot een pijnlijke valpartij. Pas toen ik mijn angst beter onder controle had en ik voldoende vertrouwen had om voorwaarts te durven leunen in het niets, richting afgrond, bleef ik overeind. Als je je dromen wilt verwezenlijken is het net zo.
Op 4: de angst voor succes.
Wat als je het onverhoopt allemaal waarmaakt? Kun je dit dan wel volhouden of nog overtreffen? Het legt een enorme druk. En ben je echt bereid de eventuele tol te betalen die nu eenmaal ook bij succes hoort? Allemaal food for thought.
Op 3: de angst voor wat de buitenwereld zal zeggen.
Mensen houden dankzij hun reptielenbrein erg van de status quo, vooral als een goede baan daarvan deel uitmaakt. Degenen die, net als ik, deze status quo eigenhandig verbreken voor een of andere ‘vage droom’ zijn in de visie van velen dus óf hartstikke gek, óf zelfdestructief óf een combinatie van beide. Als je je droom wilt bereiken moet je dus je rug recht houden.
Op 2: de angst voor mislukking.
De ‘ik-ben-niet-goed-genoeg-vrees’ of diens alter ego ‘wie-zit-er-nu-op-mij-te-wachten-schroom’. Weet dat we allemaal dit stemmetje hebben. De kunst is om net zo vaak te mediteren totdat je je innerlijke stem beter kunt horen dan dit irritante geschreeuw.
Met stip op 1: de angst om aan de bedelstaf te geraken oftewel de vrees voor financiële onzekerheid.
Menig nachtje zag ik mezelf al als dakloze lopen met mijn schamele overgebleven bezittingen in zo’n aftandse winkelkar… (Herkennen jullie dat? Dat ‘s nachts sowieso alles erger lijkt dan overdag?). Dit soort stappen risicoloos zetten is onmogelijk. Maar je kunt wel de risico’s zoveel mogelijk beperken. Als je daartoe bereid bent, kun je je vleugels uitslaan.
On the other side of fear, lies freedom
Als je voorbij je angst durft te gaan, blijkt dat je meer vrijheid hebt dan je altijd dacht en voel je vooral weer dat je het maximale uit het leven haalt. Dat je lééft! Vrijheid om te doen wat we echt willen, diep van binnen, daar zijn we toch allemaal naar op zoek?
Onze door angst gedomineerde gedachten zijn de enige echte barrières die ons weerhouden van een nieuwe en opwindende toekomst.
