Auteur van de boeken Zelfherstel van binnenuit. Optimaliseer je gezondheid met je gedachten, gevoelens en overtuigingen (AnkhHermes 2021), Het Jaar van de Uil (Kosmos Uitgevers 2016) en Mijn eerste lijk is gelukkig vers (De Fontein 2015).
Ah…, het schrijverschap. Het trekt me als een magneet en heeft – via blogs op Cool Columns en Cruise Craver – geleid tot columns in het Algemeen Dagblad en tot drie boeken.
ZELFHERSTEL VAN BINNENUIT. OPTIMALISEER JE GEZONDHEID MET JE GEDACHTEN, GEVOELENS EN OVERTUIGINGEN
HET JAAR VAN DE UIL
In ‘Het jaar van de uil’ beschrijf ik de opmerkelijke gebeurtenissen die ik heb meegemaakt na de dood van mijn vader. Als ik na een intense rouwperiode eindelijk langzaam uit het dal ben geklommen, beleef ik een intense spirituele ervaring. Ik besef dat ik hierdoor voorgoed ben veranderd. Mijn vaders dood, hoewel intens verdrietig, heeft totaal onverwacht ook hele mooie dingen op mijn pad gebracht. Dit proces van persoonlijke groei is ontzettend leerzaam voor mij geweest, heeft me bovenal doen kennismaken met hoe ik echt ben en uiteindelijk zelfs als katalysator gefungeerd bij mijn beslissing om per 1 januari 2016 mijn baan als officier van justitie op te geven om verder te gaan als schrijver. Geloofde ik eerst op voorhand niets totdat het onomstotelijk bewezen was, sindsdien geloof ik op voorhand alles totdat het tegendeel blijkt. Voortaan volg ik nog maar één weg: die van mijn hart.
Koninklijke aandacht voor Het jaar van de uil:
DIGITAAL LEESFRAGMENT:
Bekijk hier het inkijkexemplaar
Op 29 maart 2016 tekende ik officieel mijn tweede boekcontract, een heuglijk moment! Op de foto’s zie je mij met Annelies Nijboer, acquirerend redacteur bij Kosmos.
Foto’s: Annemiek Mommers, met dank aan Kosmos Uitgevers.
REVIEWS:
Peter R. de Vries, misdaadverslaggever, winnaar internationale Emmy-award, true crime auteur, journalist en voetbalmakelaar:
“In één ruk heb ik je boek ‘Het jaar van de uil’ gelezen… Ik wil je een groot compliment maken: het is een prachtig, ontroerend boek geworden! Vanaf de eerste bladzijde werd ik gepakt door het verhaal en was er op gebrand om het uit te lezen! Ik vind het een mooi, liefdevol en goed geschreven boek, dat de speciale relatie tussen vader en dochter geweldig verwoordt. Ik schaam me niet om te zeggen dat er behoorlijk wat passages waren, waarbij ontroering zich ook van mij meester maakte. Het is prachtig hoe je uit zo’n verdrietige gebeurtenis een mooi en blijvend eerbetoon hebt weten te maken waarvan we allemaal iets kunnen leren! On the other side of fear, lies freedom…”
Jessica Villerius, film- en documentairemaker:
“Ik heb het boek in één keer uitgelezen. Dikke tranen van ontroering en herkenning, het bevestigde mij dat je nóg zo lang in de harde wereld van de feiten en bewijsstukken kunt werken en leven: gevoel en intuïtie zullen je uiteindelijk brengen waar je heen moet. Inspirerend. Ik heb zelden zo’n mooi, eerlijk en kwetsbaar boek gelezen. Daarom gun ik iedereen om dit prachtige boek met veel stof tot nadenken te lezen.”
Egbert Brons, coach/trainer/procesbegeleider en onderzoeker van de kunst van creatie:
“In dit meesterlijk geschreven boek speelt de Wet van Aantrekkingskracht een prominente rol. Zorgvuldig verpakt in het verhaal worden puzzelstukjes aangereikt die er voor zorgen dat je tot op het laatst nieuwsgierig blijft naar de ontknoping.
Het verhaal kent verschillende lagen en is niet alleen een familiegeschiedenis. Het is ook het verhaal van twee transformatieprocessen. Eén proces is het proces dat we vroeg of laat allemaal zullen meemaken, het andere is een proces dat alleen gegund is aan wie zich durft open te stellen voor het onstoffelijke en het ongrijpbare.
In dit boek geeft Pascale je zicht op een werkelijkheid die er ook is, maar voor velen verborgen blijft. Ze schrijft in een stijl waardoor je soms direct in het hart geraakt wordt. Ze neemt je mee op reis door haar leven en weet je te verleiden om door te blijven lezen. Op een speelse manier weet ze het alledaagse te verbinden met spiritualiteit. Ze weet spanning en verwachting in het verhaal te brengen. Het boek is een getuigenis van een bijzondere spirituele ervaring, van het ten diepste ervaren van hoe de Wet van Aantrekkingskracht een leven kan veranderen, en hoe een totaal nieuwe werkelijkheid gecreëerd kan worden. Een aanrader voor iedereen die achter de schermen van de alledaagse werkelijkheid wil kijken.”
Marc Rieu, kunstschilder:
‘Eigenlijk schieten woorden tekort, het verhaal komt zo dichtbij je omdat het zo persoonlijk is opgeschreven. Wat een indringend, schitterend eerbetoon, alle lof!!!’.
“Het jaar van de Uil is een mooi spiritueel requiem voor een vader. Bruinen beschrijft prachtig hoe afscheid nemen kan leiden tot herbezinning en transformatie. Een bemoediger voor iedereen die zichzelf opnieuw wil uitvinden.”
Tijdschrift ZIN:
“Het overlijden van haar vader zorgt voor een ommekeer bij officier van justitie Pascale Bruinen. Haar verdriet doet haar beseffen dat ze meer haar hart moet volgen. Ze neemt ontslag en besluit fulltime schrijfster te worden. Een ontroerend en inspirerend echt gebeurd verhaal.”
Wendy Wenning, Passie voor boeken, boekenbijlage.nl:
“In het jaar van de uil deelt Pascale haar diepste gevoelens en legt haar hele ziel bloot. Gedurfd en moedig. Ik heb daar veel bewondering voor. Pascale, een nuchtere vrouw, een controlefreak. Maar na het overlijden van haar vader komt ze zichzelf keihard tegen. Het is ook na de dood van haar vader dat ze plots over uilen tegenkomt. Bij het zien van de uilen, een symbool van wijsheid, moet ze meteen aan haar vader denken. Niet alleen vanwege de intelligentie, maar ook vanwege de houten uil die hij om die reden jaren geleden van haar moeder had gekregen. Voor haar is dit een teken van haar vader. Een spirituele ervaring maakt haar duidelijk dat er meer is in het leven en dat het roer om moet. Het jaar van de uil heeft op mij een grote indruk achtergelaten en ook mij laten beseffen dat het nooit te laat is om dat te gaan doen wat je graag wilt. Pascale geeft in dit boek op zeer persoonlijke en intense wijze een mooi voorbeeld hoe belangrijk het is je hart te volgen. Een boek dat mij ontroerde, soms verdrietig maakte, maar ook een boek waar veel kracht uit te halen is.”
Isabel Beije, eindredacteur ‘Mijn Geheim’:
“Ik heb het boek met veel plezier gelezen! Wat een mooie reis heb je beschreven, van het hoofd naar het hart! En wat een bijzondere voorbeelden van zoveel ‘zogenaamde’ toevalligheden die tot grote veranderingen in je leven hebben geleid.”
Marga Miltenburg, directeur sprekersbureau ZijSpreekt:
“De titel van het nieuwe boek van Pascale Bruinen, Het jaar van de uil (Kosmos Uitgevers), wekte mijn nieuwsgierigheid. In het boek beschrijft ze de liefde die ze als nakomertje voelde voor haar vader. Hij was haar raadgever, ze zoog zijn lessen op. Haar vader was als een wijze uil. Om die reden had Pascale’s moeder hem – vele jaren voor zijn dood – een houten uil cadeau gedaan, een geschenk dat hem zichtbaar had ontroerd. Wanneer haar vader op hoge leeftijd overlijdt, komt ze in een diepe crisis terecht. Pascale: ‘Leeftijd telt hier niet, het gemis des te meer. Rouwen is heel hard werken. Alle gevoelens van verdriet, pijn en wanhoop hebben een functie’. Tijdens haar rouwproces wordt ze meegenomen op een zoektocht naar haar ‘authentieke zelf’, de kern van echtheid die uiteindelijk overblijft als alle overbodige lagen zijn weggevallen. Pascale: ‘Kwetsbaarheid tonen is geen teken van zwakte, maar getuigt juist van kracht, durf en moed’. Als ze weer uit het dal is geklommen beleeft ze een intense spirituele ervaring waarin een uil een bijzondere rol speelt. Het boek maakt ons deelgenoot van ‘Als je iets maar diep genoeg wenst en daarna echt kunt loslaten komt je wens ook uit, al kan het wel even duren’. Denkkracht beïnvloedt en creëert. Alles wat bewust aandacht krijgt, groeit. De Wet van de Aantrekkingskracht, noemt ze het. Door haar ervaring met de uil maakte ze een draai van 180 graden. Vanaf dan gelooft ze op voorhand alles, totdat blijkt dat het echt niet waar kan zijn. In Het jaar van de uil zijn we getuige van dit bewustwordingsproces. De dood van haar vader heeft haar uiteindelijk veel goeds gebracht. Pascale voelde dat dit bijzondere verhaal verteld moest worden en dat onderschrijf ik volledig. Lees het en laat het je raken! Het verhaal van Officier van Justitie naar de schrijfster en spreekster van nu.”
Frans Smeets:
“Het boek van Pascale heb ik afgelopen vrijdag gekocht en nog dezelfde dag in één ruk uitgelezen. Op een achtbaan van emoties ben ik door het boek gegaan. De schrijftrant van Pascale is enig in zijn soort en zij weet op subtiele wijze emoties weer te geven. Je ontkomt er niet aan deze dan te delen. Er is méér op aarde dan ratio, tastbare dingen en het narennen van zakelijk succes. In het boek speelt de uil een strategische rol en is voor Pascale de katalysator om haar gevoel een expliciete rol te geven. Zonder veel meer te verklappen is de catalpa…de boom die een tweede leven krijgt…een symbool voor nieuw (ander) leven ..met meer expliciete inhoud. Het boek is absoluut een aanrader…leest heerlijk maar wees niet bevreesd voor heftige emoties…want die zijn er plenty….. Compliment Pascale voor dit meesterwerkje..( het Mr. blijft je achtervolgen……).””Ik heb net je boek Het jaar van de uil gelezen. Zo ongelooflijk mooi en ontroerend en vooral herkenbaar. Het voelde grotendeels alsof ik het zelf had meegemaakt. Sinds mijn moeders dood kwamen ook de uilen op mijn pad in allerlei vormen en deze zomer zelfs bij de overburen in de tuin waar ik hem mocht aanschouwen, en inderdaad, kippenvel. Hij kijkt dwars door je heen. Mooi dat we dit mogen beleven. Dank voor de mooie leesuren en ik verheug mij op je volgende ervaringen.”
Andrea Germeraad, auteur:
‘Aangenaam verrast’.
“Mijn definitie van een goed boek is als volgt: een boek wordt kunst als het mijn (kijk op het) leven een beetje verandert. Daarin is ‘Het jaar van de uil’ absoluut geslaagd. Aanvankelijk was ik wat sceptisch. Niet weer het zoveelste zweverige zelfhulpboek, dacht ik. Al vrij snel werd ik gegrepen door het persoonlijke en tegelijk herkenbare verhaal van Pascale Bruinen. De schrijfster stelt zich niet alleen open voor een andere mindset, ze stelt zich vooral ook kwetsbaar op richting de lezer. De stress, het verdriet, de wanhoop en ook haar geluksmomenten zijn zo goed beschreven dat ze voelbaar zijn. Ondanks die achtbaan van emoties is het uiteindelijk een feelgood boek met een happy end. Het moralistische toontje waar ik bang voor was, ontbreekt gelukkig volledig. In plaats daarvan laat de auteur het volledig aan de lezer over om te geloven of niet. Over dat laatste kan ik kort zijn: ik hoop dat er meer is dan dit stoffelijke bestaan, maar mijn verstand zegt dat dat onmogelijk is. Wat de schrijfster mij heeft geleerd, is om in ieder geval niet te oordelen over mensen die wel ‘geloven’ dat het mogelijk is. Simpelweg omdat ik het met mijn verstand niet kan beredeneren, wil niet zeggen dat het voor een ander niet bestaat.”
Jacques Smeets, de blauwe diender:
“Het jaar van de uil. Een hele bijzondere titel voor een prachtig boek. Eerst denk je dat de titel iets te maken heeft met de Chinese cultuur. Misschien ligt er wel een link verborgen in die titel. Want binnen de oosterse cultuur heeft het begrip ‘spiritualiteit’ een hele andere lading dan die het hier in onze westerse samenleving heeft. De uil en spiritualiteit zijn twee thema’s die een hoofdrol krijgen in dit enerverende boek van Pascale. Eigenlijk zijn de twee aspecten voortgekomen uit een droevige gebeurtenis in haar leven, namelijk het overlijden van haar vader. De manier waarop Pascale haar ervaringen over dit overlijden en de komst van de uil in haar leven laat samensmelten getuigt van een groot (schrijvers)talent om de lezer te laten blijven lezen. Zij weet je door haar stijl te boeien en zelfs te ontroeren. Dat laatste kan niet anders, want iedere lezer zal de een of ander dierbare in zijn of haar leven hebben verloren. Zo’n gebeurtenis hakt er natuurlijk in, maar als je tegelijkertijd ook nog de moedige stap zet om afscheid te nemen van een belangrijk beroep (Officier van Justitie) om puur je hart te volgen op weg naar een onzekere toekomst, dan is het duidelijk dat er heel veel is gebeurd in haar leven. Pascale vertelt op een zeer openhartige manier over haar eigen emoties, die op momenten nauwelijks nog te controleren zijn. Wat mij in het bijzonder opviel in het boek is dat Pascale veel aandacht heeft voor het begrip “Aantrekkingskracht’. Een begrip dat in de esoterische psychologie wordt geduid als de affiniteit, een natuurlijke wetmatigheid, die op elk individu van toepassing is. Zij wist mij door haar spirituele ervaringen en ontwikkeling bijzonder te raken, omdat er op dit vlak voor mij erg veel herkenbaar is. Kortom: een boek voor mensen die op zoek zijn naar antwoorden op vragen, welke zij zich al jaren stellen. Een aantal antwoorden ligt besloten in dit boek, het zijn op z’n minst hele mooie en bruikbare handvatten voor eenieder die er zich onvoorwaardelijk kan, wil en durft open te stellen.”
Bol.com gemiddelde uit 22 reviews: 5 sterren!
Reviews van Bol.com lezers:
SaraB: “Onverwacht ontroerend. Schrijfster heeft een bijzondere ontwikkeling doorgemaakt. Ze stelt zich heel kwetsbaar op in dit boek en dat is heel inspirerend. Het is heel bemoedigend om te lezen dat je, ook al raak je in een diep dal, het altijd mogelijk is om daar weer uit te komen.”
MartinevS: “Pakkend. Een zeer openhartig en meeslepend verhaal, waarin verleden en heden samenkomen. Het beschrijft op een prachtige manier de ommekeer in het leven van de schrijfster. Het bewijs dat er meer is tussen hemel en aarde!”
Jackybrown: “Een heel bijzonder boek. Eenmaal begonnen kon ik niet meer stoppen met lezen, ontroerend en heel mooi geschreven.”
Marlie90: “Op zoek naar… verrassing en een traan, een glimlach, een zoektocht, een vinden, magische woorden. Rauwe rouw, compassie, alleen, samen. Herinneringen zoeken, herinneringen maken. Dit boek neemt je mee op reis, naar je eigen heilige graal, die vinden en durven te omarmen.”
SandraMrtns: “Geweldig! Een prachtig persoonlijk verhaal dat je vanaf het eerste- tot en met het laatste hoofdstuk blijft boeien. Zeker een aanrader!”
IreneFranssen: “Aanrader! Fascinerende en openhartige ‘page-turner’.Na het lezen van dit boek kùn je haast niet anders, dan bij jezelf te rade gaan naar je eigen drijfveren.”
Review Cynthia van de Velde:
Impressie van de boekpresentatie van ‘Het jaar van de uil’ op 30 oktober 2016 in Boekhandel Dominicanen te Maastricht waar Han, mijn man, me verraste met drie echte uilen…
En zelfs na al die uilen in Boekhandel Dominicanen ging het thuis nog gewoon verder…getuige het beeld dat ik ontwaarde in de badkamer na thuiskomst dat me aanspoorde om er meteen een foto van te maken. Kijk naar de schaduw die de handdoek vormt op de grond…Als je dit beeld ondersteboven houdt, zie je …jawel, de contouren van een uilenkop!
MIJN EERSTE LIJK IS GELUKKIG VERS
Dit boek, mijn debuut, is een zeer persoonlijk inkijkje in mijn werk als officier van justitie die niet alleen de hoedanigheid heeft van magistraat, maar ook van mens en moeder. Het boek stond in de Bestseller 60 lijst, een prestatie waar ik trots op ben!
Klik hier voor een leesfragment.
In het boek, dat inmiddels zijn vierde druk beleeft en goede recensies ontving, staan waar gebeurde verhalen uit mijn leven als vrouwelijke openbaar aanklager met alle twijfels, emoties en gevoelens die daarbij horen. Een akelige zedenzaak laat mij zelf, als moeder van twee kinderen, namelijk ook niet onberoerd, om maar eens een voorbeeld te noemen. Als je altijd al hebt willen weten hoe een huiszoeking nu echt in zijn werk gaat, wat het inhoudt om als vrouw leiding te moeten geven aan macho-politiemensen of waarom iemand een huurmoordenaar inschakelt, is mijn boek misschien iets voor jou.
Hieronder zie je het moment waarop ik, op 26 februari 2014 – toevallig (?) op de verjaardag van mijn overleden vader, aan wie ik dit boek heb opgedragen – mijn eerste boekcontract bij De Fontein teken.
Impressie boekpresentatie op 25 januari 2015 in Boekhandel Dominicanen te Maastricht:
REVIEWS:
Peter R. de Vries @PeterRdeV 28 jan. Interessant: ovj #PascaleBruinen schreef een boek als ‘magistraat, mens en moeder’. Mooi inkijkje in de wereld van het recht. Aanrader!
Peter R. de Vries @PeterRdeV 28 jan. Nieuw: Uitstekend boek van Maastrichtse officier van justitie #PascaleBruinen: ‘Mijn eerste lijk is gelukkig vers’.
“Topprestatie!”, Herman Bolhaar, voorzitter van het College van procureurs-generaal van het Openbaar Ministerie.
“Mijn eerste lijk is gelukkig vers’ is geschreven door een vakvrouw met een scherpe en soepele pen. Het boek leest vlot en gemakkelijk. Pascale geeft een openhartige kijk in het leven van een officier en belicht (schrijnende) zaken met een menselijke blik waarbij ze ook zichzelf niet spaart. Met veel humor, maar altijd respectvol, belicht ze de minder mooie kant van onze maatschappij en de rol die politie en OM daarin vervullen. Het boek is voor eenieder toegankelijk, maar ik vind het met name ook een echte aanrader voor onze eigen recherchemensen. Pascale weet de brug te slaan tussen 2 werelden die dicht bij elkaar staan, maar die elkaar niet altijd even goed begrijpen. Hiermee verbindt ze op eigen wijze onze werelden nog meer.” Plaatsvervangend korpschef Nationale Politie Ruud Bik
“Ik heb je boek in één ruk uitgelezen. Met name de gedeelten over de zedenzaken vond ik indrukwekkend. Verder heb ik af en toe (bij andere gedeelten) flink moeten lachen, bijvoorbeeld over die figuur die 200 euro (boete) ‘kreeg’ en vroeg wanneer hij dat geld dan zou krijgen. Alles bij elkaar geeft het boek veel inzicht in het werk van de officier (en en passant ook van dat van de politie en de rechter). Het leest bovendien ‘lekker’ en dat is ook veel waard.”, Prof. mr.drs. F.C.M.A. Michiels, lid van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
“Voordat ik het het boek las, had ik er zo’n ivoren toren gevoel bij. Het OM, strenge dames en heren met toga’s, wachters van de wet die snoeihard een straf eisen. Echter toen ik uw boek had gelezen ging ik er toch anders naar kijken, de nuance kwam boven drijven tijdens het lezen van uw boek. Verrek dacht ik, soms jullie zijn net mensen. Zeker toen ik hoofstuk 18 had gelezen waaruit blijkt dat de samenleving wel degelijk wordt beschermd. ” Nico Lindhout, trouwe lezer van mijn blog.
Meer testimonials lezen? Zie hieronder.
Freelance schrijver
Als freelance schrijver verzorg ik editorials, blogs, webteksten, advertorials en interviews. Ook doe ik desgevraagd redactiewerk, bijvoorbeeld bij brochures of folders. Indien interesse bestaat in een van mijn diensten kun je mij bereiken via de “Contact”-pagina. Stuur dan een mail naar info@pascalebruinen.com en dan bekijken we samen wat de mogelijkheden zijn. Maar je kunt me ook contacteren via Facebook (https://www.facebook.com/PascaleBruinenOfficial) en LinkedIn (https://nl.linkedin.com/in/pascalebruinen).
Opdrachtgevers:
Chapeau Magazine, WijLimburg, philharmonie zuidnederland, InspirerendLeven.nl, Slachtofferhulp Nederland, Heart Systems Nederland, Wonen Meerssen.
Onder andere van mijn hand verschenen in Chapeau Magazine:
Editie 6 van 2017:
Vanaf editie 6 van 2017 (december 2017 – januari 2018) mag ik een nieuwe rubriek gaan schrijven getiteld ‘Chapeau Dreams’. Karin van der Ven van studenten-ontzorgbedrijf Jules mag als eerste kandidaat voor deze rubriek fungeren.
In editie 5 van 2017 (oktober-november 2017): Portretten uit de theaterwereld…
Trends in bruiloften…
en in wonen…
Artikel over United World College:
en nog een paar andere artikelen:
In editie 4 van 2017 (augustus-september 2017) een artikel over Knokke:
In editie 3 van 2017 (juni-juli 2017) een artikel over tuintrends.
In editie 6 van 2016 (december 2016/januari 2017) een artikel over trends in wonen, interieurs en design.
In editie 5 van 2016 (september/oktober 2016) vind je mijn interviews met drie powerkoppels in de serie Portretten.
Daarnaast heb ik voor de website van Chapeau Magazine een serie blogs geschreven over spiritualiteit, getiteld ‘Goeroe op Gympen’. Uit de titel volgt al dat ik ernaar streef om spiritualiteit uit de ‘zweverige’ sfeer te halen die voor veel mensen nu eenmaal nog steeds om dit onderwerp heen hangt. In deze reeks belicht ik spiritualiteit van verschillende kanten en laat zo zien dat we allemaal spiritueel zijn, of we dat nu willen of niet, enkel en alleen al omdat we mens zijn.
WijLimburg, ondernemersplatform:
6 februari 2018
Inspirerend Leven:
Voor deze mooie site heb ik een aantal blogs geschreven rondom het verschijnen van mijn boek Het jaar van de uil.
Slachtofferhulp Nederland:
Voor de website van Slachtofferhulp Nederland heb ik een vijftal blogs geschreven. Zie de link: https://www.slachtofferhulp.nl/Blogs/blog-pascale-bruinen/
Wonen Meerssen:
Voor het bewonersblad Info van deze Woningstichting schrijf ik geregeld een column, zoals deze: ‘De toiletprofessor’.
Hoe het allemaal zo gekomen is…
Er ging ergens in de verte een belletje rinkelen toen ik, telkens als ik bij iemands naam de aanduiding “auteur” of “schrijver” zag staan, een steek van afgunst voelde. Heel lelijk, geef ik meteen toe, maar ik vond het destijds veeleer verontrustend. Want ik wás natuurlijk geen schrijver maar officier van justitie.
Hoe kwam ik er als officier nu toe om toch te gaan schrijven? Want dat lag niet bepaald voor de hand.
Ik neem jullie mee terug in de tijd, naar 2008. Op het oog had ik het perfecte leven: een mooie baan met veel verantwoordelijkheid als officier, fijne kinderen en een liefdevolle levenspartner. Ik verzorgde het huishouden en de tuin, regelde alle afspraken op school en clubjes, ging een paar keer per week hardlopen, sprak geregeld af met familie, vrienden en kennissen en gaf tijd en aandacht aan mijn bejaarde ouders. Ik was, kortom, het perfecte voorbeeld van een lid van de Sandwichgeneratie, dat ingeklemd zat tussen de verantwoordelijkheden en zorg voor opgroeiende pubers enerzijds en kwakkelende ouders op leeftijd anderzijds.
En toch…
Ondanks mijn overvolle bestaan had ik het gevoel dat ik iets miste. Ik wist alleen niet precies wat. Dat onbestemde gevoel werd in de loop der jaren steeds sterker en werd uiteindelijk zelfs onaangenaam. Dit hele proces heeft jaren geduurd.
Totdat ik op een dag in de krant een hele mooie column las die me erg raakte en door me heen flitste: dát wil ik ook! Eindelijk had ik het gevoel dat ik het ontbrekende stukje van de puzzel had gevonden. Al had ik het eigenlijk wel kunnen weten, want als kind was ik al gek van taal en boeken. Ik las alles wat los en vast zat. Een van mijn favoriete bezigheden was “bibliotheekje spelen”; daartoe verzamelde ik niet alleen al mijn eigen boeken, maar ook die van mijn ouders. Vervolgens knipte ik vierkante kaartjes van papier waarop ik de titel, naam van de auteur en de “inleverdatum” neerpende. Om die kaartjes ook echt in de boeken te kunnen stoppen, voorzag ik alle boeken aan de binnenkant van de kaft één voor één van een vakje dat ik netjes vastzette met plakband. Echt monnikenwerk. En ik schreef ook toen al verhalen, waarvan er eentje (“Het Spookhuis”) zelfs nog de plaatselijke schoolkrant heeft gehaald (deze allereerste “publicatie” is integraal terug te vinden op mijn blog www.coolcolumns.com).
Toen het kwartje eindelijk was gevallen ben ik dus columns gaan schrijven, alleen durfde ik ze in eerste instantie aan niemand te laten lezen, bang als ik was dat ze niet de moeite waard waren. Maar na een tijdje wilde ik toch wel graag weten wat anderen ervan vonden en stuurde ik ze met wild kloppend hart aan familie, vrienden en bekenden. Tot mijn onbeschrijflijke opluchting waren hun reacties positief, wat me motiveerde om door te schrijven.
Enige tijd hierna scrolde ik nietsvermoedend op internet toen ik plotsklaps stuitte op een cursus “Columns Schrijven”. Nog nooit heb ik me ergens zó snel voor aangemeld. Voor mij was deze cursus het hoogtepunt van mijn week. Ik heb er ontzettend veel geleerd maar ik heb op deze cursus vooral enorm genoten van de bezieling van mijn docent en de inspirerende groep van gelijkgestemde mensen, die uit hele verschillende geledingen van de maatschappij kwamen. Ik merkte al gauw dat schrijven me een heel voldaan gevoel gaf en tegelijkertijd het noodzakelijk tegenwicht bood voor alle ellende waarmee ik beroepshalve in aanraking kwam.
Dankzij de cursus kreeg ik het zelfvertrouwen dat ik nodig had om mijn volgende stap te zetten: een eigen blog met columns beginnen. En zo zag eind 2011 www.coolcolumns.com het levenslicht. Sindsdien plaatste ik elke woensdag een sneak peek, oftewel lichtte ik een tipje van de sluier op van de nieuwe column die ik iedere vrijdag online zette. Deze column kon de ene week gaan over mijn kinderen, maar de andere week evengoed over shopexpedities, nostalgische herinneringen, reizen, de spirituelere kanten van het leven en wat al niet meer.
Op www.cruisecraver.com, een infotainment site, deel ik mijn enthousiasme voor cruisen met belangstellenden. Deze site ben ik begonnen om alle vooroordelen over deze manier van reizen weg te nemen. Op mijn blog vind je niet alleen veel informatie over de ins en outs van cruisen, maar kun je ook mijn eigen foto’s bekijken van schepen en bestemmingen.
Omdat ik na een tijdje ook op een persoonlijke wijze over mijn werk als officier van justitie wilde gaan schrijven, heb ik – na officiële toestemming van de hoogste baas van het Openbaar Ministerie – vanaf september 2012 tot en met 31 december 2015 een wekelijkse column over mijn werk geschreven voor het Algemeen Dagblad. In deze tijd heb ik eveneens vier artikelen over minderjarige daders en slachtoffers gepubliceerd in Fabulous Mama Magazine, een glossy voor jonge ouders. Deze artikelen kun je verderop integraal teruglezen.
Per 1 januari 2016 ben ik met mijn AD-column gestopt omdat ik vanaf die datum het roer radicaal heb omgegooid en me richt op schrijven, het geven van lezingen en het inspireren van anderen in de ruimste zin van het woord.
Op 1 juli 2016 is de bundel “Onveranderd Anders” verschenen, een crowdwritingproject van Limburgse schrijvers en dichters onder wie ondergetekende. De opbrengst komt ten goede aan de Toon Hermanshuizen in onze zuidelijkste provincie, omdat die zoveel goed werk doen voor kankerpatiënten en hun dierbaren. Het is een prachtig boek geworden, naar goed Toon Hermans gebruik met een lach en een traan. Hieronder zie je mij met initiatiefneemster Andrea Germeraad, die dit project tot een succes heeft gemaakt. Mijn bijdrage is een verhaal getiteld “Voor altijd zusjes”.
Artikelen Fabulous Mama Magazine
Blogger
Van 2012 tot 8 maart 2017 plaatste ik elke vrijdag een nieuwe column op mijn blog, http://www.coolcolumns.com. Daar vind je een selectie van columns over reizen, glamour, spiritualiteit, pubers (alias mijn kids toen ze opgroeiden) etc.
Verder blog ik over mijn favoriete reisstijl, het cruisen, op http://www.cruisecraver.com. Dit is een infotainment site waar je veel praktische informatie kunt vinden over de gang van zaken aan boord, gebaseerd op mijn eigen ervaringen. Maar je treft hier ook mooie foto’s aan van de schepen en exotische bestemmingen.