Auteur van de boeken Zelfherstel van binnenuit. Optimaliseer je gezondheid met je gedachten, gevoelens en overtuigingen (AnkhHermes 2021), Het Jaar van de Uil (Kosmos Uitgevers 2016) en Mijn eerste lijk is gelukkig vers (De Fontein 2015).

Ah…, het schrijverschap. Het trekt me als een magneet en heeft – via blogs op Cool Columns en Cruise Craver – geleid tot columns in het Algemeen Dagblad en tot drie boeken.

ZELFHERSTEL VAN BINNENUIT. OPTIMALISEER JE GEZONDHEID MET JE GEDACHTEN, GEVOELENS EN OVERTUIGINGEN

HET JAAR VAN DE UIL

In ‘Het jaar van de uil’ beschrijf ik de opmerkelijke gebeurtenissen die ik heb meegemaakt na de dood van mijn vader. Als ik na een intense rouwperiode eindelijk langzaam uit het dal ben geklommen, beleef ik een intense spirituele ervaring. Ik besef dat ik hierdoor voorgoed ben veranderd. Mijn vaders dood, hoewel intens verdrietig, heeft totaal onverwacht ook hele mooie dingen op mijn pad gebracht. Dit proces van persoonlijke groei is ontzettend leerzaam voor mij geweest, heeft me bovenal doen kennismaken met hoe ik echt ben en uiteindelijk zelfs als katalysator gefungeerd bij mijn beslissing om per 1 januari 2016 mijn baan als officier van justitie op te geven om verder te gaan als schrijver. Geloofde ik eerst op voorhand niets totdat het onomstotelijk bewezen was, sindsdien geloof ik op voorhand alles totdat het tegendeel blijkt. Voortaan volg ik nog maar één weg: die van mijn hart.

Koninklijke aandacht voor Het jaar van de uil:

DIGITAAL LEESFRAGMENT:

Bekijk hier het inkijkexemplaar

Op 29 maart 2016 tekende ik officieel mijn tweede boekcontract, een heuglijk moment! Op de foto’s zie je mij met Annelies Nijboer, acquirerend redacteur bij Kosmos.

Afbeelding 1Afbeelding (1)

Foto’s: Annemiek Mommers, met dank aan Kosmos Uitgevers.

REVIEWS:

“Je boek leest heel vlot en gemakkelijk, zeer mooi geschreven!!”

“Ik heb je prachtige boek bijna uit. Dubbel gevoel: ik wil het einde weten (hoewel ik zo mijn vermoedens heb ;-)), maar vind het ook al jammer als ik denk aan de laatste pagina van dit zo intens mooi geschreven verhaal. Zo gaat dat met echt goede boeken!!”

“Het boek inmiddels in één adem uitgelezen. Jammergenoeg, want zoals altijd bij een goed boek wil je geen afscheid nemen van de hoofdpersonen. Pascale beschrijft al haar emoties, haar ommekeer en toont dat een afscheid ook het begin van iets heel moois kan zijn. Een positief en gedreven persoon met een luisterend oor voor anderen.”

“Nadat ik begonnen was met lezen in je mooie boek kon ik niet meer stoppen. Wat een mooi eerbetoon aan je vader, ik herkende zoveel in je verhaal en was er diep door ontroerd. Je hebt me geïnspireerd om jouw levensmotto te volgen: luisteren naar je gevoel en naar je hart.”

“Ik had je boek in drie dagen uit. Meeslepend, herkenbaar, positief! Bewondering voor de stappen die je hebt gezet en blijft zetten!”

“Ik heb het boek uit! Niet weg te leggen zo mooi! Mijn vriendenkring weet wat ze gaan krijgen de komende verjaardagen…Pascale, ik duim voor een volgend boek…”.

“Ik heb net je boek Het jaar van de uil gelezen. Zo ongelooflijk mooi en ontroerend en vooral herkenbaar. Het voelde grotendeels alsof ik het zelf had meegemaakt. Sinds mijn moeders dood kwamen ook de uilen op mijn pad in allerlei vormen en deze zomer zelfs bij de overburen in de tuin waar ik hem mocht aanschouwen, en inderdaad, kippenvel. Hij kijkt dwars door je heen. Mooi dat we dit mogen beleven. Dank voor de mooie leesuren en ik verheug mij op je volgende ervaringen.”

“Heb jouw boek gelezen, fraai boek, mijn grote complimenten!”

“Een verrassing, een traan, een glimlach, een zoektocht, een vinden, magische woorden. Rauwe rouw, compassie, alleen, samen. Herinneringen zoeken, herinneringen maken. Je boek neemt je mee op reis, naar je eigen heilige graal, die vinden en durven te omarmen.”

“Dit weekend heb ik HET JAAR VAN DE UIL gelezen, en ik wilde je laten weten dat ik het een erg mooi boek vond. Het boek had ook wel een andere uitwerking op mij persoonlijk, want het proces van afscheid nemen van je vader wat je er erg ontroerend en in details beschrijft, dat heb ik eigenlijk nog maar pas geleden meegemaakt. Mijn vader is eind maart overleden, en het idee dat hij er niet meer is begint een beetje te wennen. Maar om dan over jouw ervaringen te lezen vond ik mooi, en het had op mij zeker ook wel een troostrijk effect. Hoewel elk leven uniek is, zag ik zeker overeenkomsten, al was het maar dat mijn vader ook een bijzondere man was met wie ik een diepe band had)… Kortom, ik heb wel wat tranen bij het lezen gelaten, en dat op zich is louterend.
Dank dus voor deze leeservaring!”

“Heb het boek bijna uit!! Vind het zo mooi geschreven! Sommige stukjes vond ik wel erg verdrietig maar hoe je dat beschreven hebt met die gebeurtenis van de uil erna vond ik ook echt super mooi. Vind het knap hoe je al die gebeurtenissen zo mooi beschreven hebt!”

“Pascale, ik heb het boek helemaal uit. Er zou hierover eigenlijk een film gemaakt dienen te worden. Je bent en blijft een schrijfster pur sang!! Super.”

“Ik was helemaal onder de indruk van je boek. Bedankt!”

“Lieve Pascale, ik heb genoten van je boek. Je hebt me geraakt met jouw verhaal; eerlijk, mooi, met humor en zo puur! Dank je wel… ik kijk uit naar je volgend boek!”

“Ik wilde je graag even zeggen dat ik het echt een prachtig boek vind! Zo persoonlijk, ontroerend en voor mij op het einde ook erg herkenbaar. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik geen die-hard-boeken-verslinder ben maar ik heb het boek vrijwel aan één stuk uitgelezen; je hebt het zo mooi omschreven, ik zie de plekken waar je over vertelt helemaal voor me! Super!”

“Ik heb het boek met plezier gelezen. Het is heel mooi en herkenbaar, het heeft me soms ook wel extra geraakt.”

“Complimenten voor je geweldige boek, Pascale. Het is prachtig, ontroerend en zet je aan het denken!”

“Lieve Pascale, ik heb net je tweede boek uit… wat een dapper en kwetsbaar monument…. ik herken er veel in en las soms zinnen terug die ik letterlijk zelf heb uitgesproken of gedacht. Ik verheug me nu al op je derde boek!

“Mooi en indrukwekkend!”

“Heb ‘Het jaar van de uil’ inmiddels uit. Heel mooi en vaak ook een erg ontroerend boek. Tot pagina 28 kon ik nog met droge ogen lezen, daarna regelmatig niet meer. Wat een tocht door het innerlijke zelf.
En wat een eer om zomaar je eigen uil te mogen koesteren in jullie eigen tuin. Wat een twijfel zal jij als rationeel denkende officier van justitie gehad hebben bij de manifestatie van deze astrale vingerwijzingen dat er meer is in het leven!”

“Pascale, ik heb jouw boek ‘Het jaar van de uil’ bijna uit (…). Ik ben onder de indruk. Ook ik ben zo iemand die wars is van alles wat neigt naar zweverigheid. Ik doe er ook altijd lacherig over en zet mensen die meer open-minded zijn dan ik nogal denigrerend weg als zweefkezen die met een stang prei in hun achterste hopen op komische interventie in de liefde. Jouw boek heeft mij geleerd om niet zo hard te oordelen. Het feit dat ik iets niet kan waarnemen of ervaren wil niet zeggen dat het niet bestaat. Dat is een arrogante gedachte. Dat is wat jouw boek mij nu al heeft geleerd. Jouw verhaal heeft me echt geraakt en laat me anders tegen zaken aankijken. Dank daarvoor!”

‘Jij bent mijn heldin! Dank je wel voor het schrijven van een prachtig boek! Ik geniet van iedere pagina! Ik vind het soms bijna eng hoe goed JIJ, MIJN ervaringen beschrijft!

‘Oh wat heb je een mooi boek geschreven. Prachtig taalgebruik, maar vooral heel mooi weergegeven wat je beleefd hebt. Het heeft me enorm geraakt, zeker omdat ik het proces van overlijden van mijn vader hetzelfde hebt beleefd en het ook tot een omwenteling in mijn leven heeft geleid. Ik zie uit naar een volgende boek :-)’

‘Wowwww boek in twee dagen ademloos gelezen. Herkenning hier, herkenning daar, prachtig geschreven. Zelf ben ik ca 20 jaar geleden de verandering aangegaan, door gebeurtenissen op mijn pad, mede door het lezen van het boek; ‘Voettocht naar Santiago’ van Shirley Maclain. Een verrijking van mijn leven. Ook jouw boek deelt nu een stukje van mijn pad. Dank je wel hiervoor. Voor je hoop en kracht! Alle goeds en liefs’

“Ik heb in één ruk je prachtige tweede boek uitgelezen. Bedankt!”

“Eindelijk was het zover: jouw boek kwam van de plank af en in een hoek van de bank genesteld met een sloot thee, ben ik begonnen met lezen. Zo’n 4 uur later moest ik echt stoppen vanwege hongerige puber. Vandaag na laaange werkdag vlug naar huis, een simpele kop soep met brood want mama MOEST het boek verder lezen.
En ja, nu is het uit. Je komt er niet onderuit om aan het eind een diepe zucht te slaken omdat je diep van binnen alles hebt gevoeld aan emoties wat een mens ook maar kán voelen.
Het hele scala aan menselijke emoties verder ben ik ervan overtuigd dat karma het alomvattende wederkerige “bewijs” is dat in iedere beleving een spiegel te vinden is, dat we naarmate we ouder worden ook het privilege hebben om dit alles te mogen ervaren als beloning voor onze inspanningen om een positieve verandering in de wereld neer te zetten. Jouw woorden hadden de mijne kunnen zijn…
Dank voor dit boek, wat een geschenk!! Dit allesomvattende prachtige boek is een absolute must-have. Een zinvol kerstcadeau…xxx ”

‘Vanmorgen je boek uitgelezen. Wat prachtig dat ik via je woorden op papier getuige mocht zijn van je openbaring en het feit dat je je gevoel durfde te volgen. Kunnen velen wat van leren. Heel bijzonder inspirerend, dank je wel.’

‘Beste Pascale, deze week heb ik jouw boek bijna achter elkaar uitgelezen. Heel mooi! Ik ga je zeker volgen om meer van je te kunnen lezen!’

‘Lieve Pascale, ik heb genoten van je boek. Nu verheug ik mij om aan je andere boek te beginnen!’

‘Als je je soms afvraagt hoe het kan dat het lijkt alsof alles met elkaar verbonden is, maar je kunt er de vinger niet goed opleggen, dan weet je nu zeker dat het wel degelijk is wat het lijkt.
Dit boek laat zien dat een mens, onwillekeurig van zijn of haar plek op deze aardbol, in staat is om een ommezwaai te maken die hem/ haar uiteindelijk bij zichzelf brengt. Dat besef uitdragen naar de rest van de wereld is voor ieder die dit tegenkomt, een groot geschenk want het maakt diegene tot een beter mens. En daar zit onze wereld dringend om verlegen.
Dit boek is een waardevolle en zeker zin-volle bijdrage aan onze universele behoefte tot het overstijgen van onszelf naar een hoger plan; het volgen van je intuïtie.
Een prachtige lofzang.’

‘Ik heb je boek met veel aandacht gelezen. Het bestaat voor mijn gevoel uit twee delen, een voor en een na het overlijden van je vader. Zijn verscheiden heeft je in een rouwproces geworpen waarvan je de beleving diepgaand omschrijft. Dit rouwproces, deze crisis heeft je de mogelijkheid gegeven om de in jou aanwezige spirituele inhoud naar boven te laten komen. Ook dit is nog een geschenk van je vader. Het mooie aan je boek vind ik de overgang van het “gewone” leven naar een leven dat zichtbaar geleid word door je spirituele drijfveren. Ook de verandering van loopbaan, het opgeven van vermeende zekerheden voor een loopbaan als schrijfster laat zien dat je de moed hebt om je hart te volgen. Van zulke ontwikkelingen word ik van binnen blij en het verwarmt mijn hart.
Ik wens je veel succes met je schrijverschap.’

‘Zo bijzonder maar ook herkenbaar. Vooral de kwetsbaarheid en dit (steeds meer) durven te laten zien, komt binnen (…).’

‘Ik heb inmiddels je boek gelezen. Wat me in het begin opviel was hoe gedetailleerd je alles beschrijft van je jeugd. Daar ben je nog helemaal de officier van justitie die geen kleinigheid ontgaat. Dan, als je in je verdriet wegzakt, raak ik geroerd. Daar had ik tissues nodig. Om jouw verdriet en omdat je me herinnerde aan de rouw om mijn moeder (…). Wat mij toen duidelijk werd, was dat je rouw niet kunt ontlopen. Daarna komt er een heel andere Pascale tevoorschijn en dat was waarschijnlijk ook het geval en de bedoeling om over te vertellen. Bijna een goeroe en misschien wil je dat ook zijn. De mensen meegeven dat er andere dingen zijn in het leven dan een carrière (…). Mooi neergezet hoe een leven kan veranderen, kan omslaan, hoe er een transformatie kan ontstaan.’

Jouw mooie boek: het jaar van de uil. Ik heb het gisteren in één adem uitgelezen. Het overtrof mijn verwachtingen. Nadat ik het boek uit had gelezen zette ik de televisie aan. Het eerste wat ik zag was een uil! Bijzonder, hoopvol en ondersteunend in deze tijd van diep rouw voor mij. Jouw openheid en kwetsbaarheid helpen mij weer een stapje verder. Heel veel dank!

Pascale heeft mij als lezer helemaal meegenomen in haar verhaal, beleving en ervaring. Zij weet prachtig te verwoorden wat het met je doet wanneer je wordt geconfronteerd met het verlies van een dierbare met wie je je tot in het diepst van je ziel verbonden voelt. Aan de woorden verwondering, verlies en veerkracht wil ik eigenlijk nog de woorden magisch, kippenvel, moed en bewondering toevoegen. Vooral deze laatste, want ik heb bewondering voor de wijze waarop Pascale haar gevoelens in een leesbaar boek gevat heeft en de wijze waarop zij het roer heeft omgegooid en een andere koers is gaan varen. CHAPEAU!!! Een aanrader om te lezen.

Net uw boek uit. Wat een mooi en krachtig verhaal. Ik heb het met een traan en een lach gelezen. Bedankt.

Na het eerste boek van Pascale Bruinen, Mijn eerste lijk is gelukkig vers, is nu haar tweede boek aan de beurt. Zoals ik al zei in de recensie van dat eerste boek, het zijn twee héle verschillende boeken. In de eerste gaat het over de baan als officier van justitie die de nuchtere Pascale had, de Pascale die overal keihard bewijs voor nodig had. Dit tweede boek, met in de hoofdrol een uil, gaat over de spirituele eye opener die Pascale had na de dood van haar vader. De intens verdrietige Pascale stortte compleet in. Een hele bijzondere gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat ze weer op kon krabbelen en een gevoelsmens is geworden die alles gelooft totdat het tegendeel bewezen is…

Ik heb dit boek in één avond, in één ruk uitgelezen. Van begin tot eind was ik totaal in de macht van het prachtige, verdrietige en indrukwekkende verhaal van Pascale. Ik heb bijna het hele boek lang een dikke brok in mijn keel gehad… Ik leefde ontzettend mee met Pascale die zo intens verdrietig was na de dood van haar vader dat ze gewoon ingestort is. En de bijzondere spirituele gebeurtenissen – eerst kleine, later een hele grote – waarin de uil een grote rol speelt, gaven me een heel warm gevoel vanbinnen.

Wat heeft Pascale het mooi verteld, ik kreeg het gevoel dat ik haar kende door dit super persoonlijke verhaal. Zo openhartig, zo moedig, zo mooi…
Dit ontroerende verhaal over verlies, rouw en spiritualiteit heeft me echt onwijs geraakt! En ziet het boek er niet prachtig uit? I’m in love!

Bijzonder: ik las het boek in een hotel waar manlief en ik een nachtje verbleven, daar waren allerlei mooie zitjes waar ik even een foto wilde proberen te maken van het boek. Kwamen we toch zomaar een uilen-wandje tegen!

Ik heb dit boek in één avond, in één ruk uitgelezen. Van begin tot eind was ik totaal in de macht van het prachtige, verdrietige en indrukwekkende verhaal van Pascale. Ik heb bijna het hele boek lang een dikke brok in mijn keel gehad… Ik leefde ontzettend mee met Pascale die zo intens verdrietig was na de dood van haar vader dat ze gewoon ingestort is. En de bijzondere spirituele gebeurtenissen – eerst kleine, later een hele grote – waarin de uil een grote rol speelt, gaven me een heel warm gevoel vanbinnen.

Wat heeft Pascale het mooi verteld, ik kreeg het gevoel dat ik haar kende door dit super persoonlijke verhaal. Zo openhartig, zo moedig, zo mooi…
Dit ontroerende verhaal over verlies, rouw en spiritualiteit heeft me echt onwijs geraakt! En ziet het boek er niet prachtig uit? I’m in love!

Ik volg je al enige tijd op coolcolumns.com en waardeer zeer wat je schrijft en doet. Het boek ‘Het jaar van de uil’ heb ik als cadeau voor mezelf gekocht Het is een prachtig verhaal, mooi geschreven! Vooral de hoofdstukken over hoe je het ervaart met je ouders te leven. Je neemt ons, de lezer mee in jullie leven. Wij kijken mee over jouw schouder. Knap gedaan!

Ik ben heel fier op jou. En dat is nog maar zacht uitgedrukt. Je schreef me dat het boek ging over liefde en verlies, verdriet en veerkracht, hoop en verwondering.
Inderdaad, maar wat mij bijzonder heeft getroffen is de verwoording en het uitdragen van je kwetsbaarheid wat uiteindelijk een grote kracht blijkt te zijn naar je nieuwe “baan”.

Pascale ik heb je boek in één adem uitgelezen. Indrukwekkend, openhartig, emotioneel, humoristisch, herkenbaar én wijs. Zo mooi! Dank daarvoor.

Peter R. de Vries, misdaadverslaggever, winnaar internationale Emmy-award, true crime auteur, journalist en voetbalmakelaar:

“In één ruk heb ik je boek ‘Het jaar van de uil’ gelezen… Ik wil je een groot compliment maken: het is een prachtig, ontroerend boek geworden! Vanaf de eerste bladzijde werd ik gepakt door het verhaal en was er op gebrand om het uit te lezen! Ik vind het een mooi, liefdevol en goed geschreven boek, dat de speciale relatie tussen vader en dochter geweldig verwoordt. Ik schaam me niet om te zeggen dat er behoorlijk wat passages waren, waarbij ontroering zich ook van mij meester maakte. Het is prachtig hoe je uit zo’n verdrietige gebeurtenis een mooi en blijvend eerbetoon hebt weten te maken waarvan we allemaal iets kunnen leren! On the other side of fear, lies freedom…”

Jessica Villerius, film- en documentairemaker:

“Ik heb het boek in één keer uitgelezen. Dikke tranen van ontroering en herkenning, het bevestigde mij dat je nóg zo lang in de harde wereld van de feiten en bewijsstukken kunt werken en leven: gevoel en intuïtie zullen je uiteindelijk brengen waar je heen moet. Inspirerend. Ik heb zelden zo’n mooi, eerlijk en kwetsbaar boek gelezen. Daarom gun ik iedereen om dit prachtige boek met veel stof tot nadenken te lezen.”

Egbert Brons,  coach/trainer/procesbegeleider en onderzoeker van de kunst van creatie:          

“In dit meesterlijk geschreven boek speelt de Wet van Aantrekkingskracht een prominente rol. Zorgvuldig verpakt in het verhaal worden puzzelstukjes aangereikt die er voor zorgen dat je tot op het laatst nieuwsgierig blijft naar de ontknoping.

Het verhaal kent verschillende lagen en is niet alleen een familiegeschiedenis. Het is ook het verhaal van twee transformatieprocessen. Eén proces is het proces dat we vroeg of laat allemaal zullen meemaken, het andere is een proces dat alleen gegund is aan wie zich durft open te stellen voor het onstoffelijke en het ongrijpbare.

In dit boek geeft Pascale je zicht op een werkelijkheid die er ook is, maar voor velen verborgen blijft. Ze schrijft in een stijl waardoor je soms direct in het hart geraakt wordt. Ze neemt je mee op reis door haar leven en weet je te verleiden om door te blijven lezen. Op een speelse manier weet ze het alledaagse te verbinden met spiritualiteit. Ze weet spanning en verwachting in het verhaal te brengen. Het boek is een getuigenis van een bijzondere spirituele ervaring, van het ten diepste ervaren van hoe de Wet van Aantrekkingskracht een leven kan veranderen, en hoe een totaal nieuwe werkelijkheid gecreëerd kan worden. Een aanrader voor iedereen die achter de schermen van de alledaagse werkelijkheid wil kijken.”

Marc Rieu, kunstschilder:

Eigenlijk schieten woorden tekort, het verhaal komt zo dichtbij je omdat het zo persoonlijk is opgeschreven. Wat een indringend, schitterend eerbetoon, alle lof!!!’. 

Vreneli Stadelmaier, auteur van de bestseller Fuck die onzekerheid en winnares van de Joke Smit-prijs 2015:                                                                            

“Het jaar van de Uil is een mooi spiritueel requiem voor een vader. Bruinen beschrijft prachtig hoe afscheid nemen kan leiden tot herbezinning en transformatie. Een bemoediger voor iedereen die zichzelf opnieuw wil uitvinden.”

Tijdschrift ZIN:

“Het overlijden van haar vader zorgt voor een ommekeer bij officier van justitie Pascale Bruinen. Haar verdriet doet haar beseffen dat ze meer haar hart moet volgen. Ze neemt ontslag en besluit fulltime schrijfster te worden. Een ontroerend en inspirerend echt gebeurd verhaal.”

Wendy Wenning, Passie voor boeken, boekenbijlage.nl:

“In het jaar van de uil deelt Pascale haar diepste gevoelens en legt haar hele ziel bloot. Gedurfd en moedig. Ik heb daar veel bewondering voor. Pascale, een nuchtere vrouw, een controlefreak. Maar na het overlijden van haar vader komt ze zichzelf keihard tegen. Het is ook na de dood van haar vader dat ze plots over uilen tegenkomt. Bij het zien van de uilen, een symbool van wijsheid, moet ze meteen aan haar vader denken. Niet alleen vanwege de intelligentie, maar ook vanwege de houten uil die hij om die reden jaren geleden van haar moeder had gekregen. Voor haar is dit een teken van haar vader. Een spirituele ervaring  maakt haar duidelijk dat er meer is in het leven en dat het roer om moet. Het jaar van de uil heeft op mij een grote indruk achtergelaten en ook mij laten beseffen dat het nooit te laat is om dat te gaan doen wat je graag wilt. Pascale geeft in dit boek op zeer persoonlijke en intense wijze een mooi voorbeeld hoe belangrijk het is je hart te volgen. Een boek dat mij ontroerde, soms verdrietig maakte, maar ook een boek waar veel kracht uit te halen is.”

Isabel Beije, eindredacteur ‘Mijn Geheim’:

“Ik heb het boek met veel plezier gelezen! Wat een mooie reis heb je beschreven, van het hoofd naar het hart! En wat een bijzondere voorbeelden van zoveel ‘zogenaamde’ toevalligheden die tot grote veranderingen in je leven hebben geleid.”

Marga Miltenburg, directeur sprekersbureau  ZijSpreekt:

“De titel van het nieuwe boek van Pascale Bruinen, Het jaar van de uil (Kosmos Uitgevers), wekte mijn nieuwsgierigheid. In het boek beschrijft ze de liefde die ze als nakomertje voelde voor haar vader. Hij was haar raadgever, ze zoog zijn lessen op. Haar vader was als een wijze uil. Om die reden had Pascale’s moeder hem – vele jaren voor zijn dood – een houten uil cadeau gedaan, een geschenk dat hem zichtbaar had ontroerd. Wanneer haar vader op hoge leeftijd overlijdt, komt ze in een diepe crisis terecht. Pascale: ‘Leeftijd telt hier niet, het gemis des te meer. Rouwen is heel hard werken. Alle gevoelens van verdriet, pijn en wanhoop hebben een functie’. Tijdens haar rouwproces wordt ze meegenomen op een zoektocht naar haar ‘authentieke zelf’, de kern van echtheid die uiteindelijk overblijft als alle overbodige lagen zijn weggevallen. Pascale: ‘Kwetsbaarheid tonen is geen teken van zwakte, maar getuigt juist van kracht, durf en moed’. Als ze weer uit het dal is geklommen beleeft ze een intense spirituele ervaring waarin een uil een bijzondere rol speelt. Het boek maakt ons deelgenoot van ‘Als je iets maar diep genoeg wenst en daarna echt kunt loslaten komt je wens ook uit, al kan het wel even duren’. Denkkracht beïnvloedt en creëert. Alles wat bewust aandacht krijgt, groeit. De Wet van de Aantrekkingskracht, noemt ze het. Door haar ervaring met de uil maakte ze een draai van 180 graden. Vanaf dan gelooft ze op voorhand alles, totdat blijkt dat het echt niet waar kan zijn. In Het jaar van de uil zijn we getuige van dit bewustwordingsproces. De dood van haar vader heeft haar uiteindelijk veel goeds gebracht. Pascale voelde dat dit bijzondere verhaal verteld moest worden en dat onderschrijf ik volledig. Lees het en laat het je raken! Het verhaal van Officier van Justitie naar de schrijfster en spreekster van nu.”

Frans Smeets:

“Het boek van Pascale heb ik afgelopen vrijdag gekocht en nog dezelfde dag in één ruk uitgelezen. Op een achtbaan van emoties ben ik door het boek gegaan. De schrijftrant van Pascale is enig in zijn soort en zij weet op subtiele wijze emoties weer te geven. Je ontkomt er niet aan deze dan te delen. Er is méér op aarde dan ratio, tastbare dingen en het narennen van zakelijk succes. In het boek speelt de uil een strategische rol en is voor Pascale de katalysator om haar gevoel een expliciete rol te geven. Zonder veel meer te verklappen is de catalpa…de boom die een tweede leven krijgt…een symbool voor nieuw (ander) leven ..met meer expliciete inhoud. Het boek is absoluut een aanrader…leest heerlijk maar wees niet bevreesd voor heftige emoties…want die zijn er plenty….. Compliment Pascale voor dit meesterwerkje..( het Mr. blijft je achtervolgen……).””Ik heb net je boek Het jaar van de uil gelezen. Zo ongelooflijk mooi en ontroerend en vooral herkenbaar. Het voelde grotendeels alsof ik het zelf had meegemaakt. Sinds mijn moeders dood kwamen ook de uilen op mijn pad in allerlei vormen en deze zomer zelfs bij de overburen in de tuin waar ik hem mocht aanschouwen, en inderdaad, kippenvel. Hij kijkt dwars door je heen. Mooi dat we dit mogen beleven. Dank voor de mooie leesuren en ik verheug mij op je volgende ervaringen.”

Andrea Germeraad, auteur:

‘Aangenaam verrast’.

“Mijn definitie van een goed boek is als volgt: een boek wordt kunst als het mijn (kijk op het) leven een beetje verandert. Daarin is ‘Het jaar van de uil’ absoluut geslaagd. Aanvankelijk was ik wat sceptisch. Niet weer het zoveelste zweverige zelfhulpboek, dacht ik. Al vrij snel werd ik gegrepen door het persoonlijke en tegelijk herkenbare verhaal van Pascale Bruinen. De schrijfster stelt zich niet alleen open voor een andere mindset, ze stelt zich vooral ook kwetsbaar op richting de lezer. De stress, het verdriet, de wanhoop en ook haar geluksmomenten zijn zo goed beschreven dat ze voelbaar zijn. Ondanks die achtbaan van emoties is het uiteindelijk een feelgood boek met een happy end. Het moralistische toontje waar ik bang voor was, ontbreekt gelukkig volledig. In plaats daarvan laat de auteur het volledig aan de lezer over om te geloven of niet. Over dat laatste kan ik kort zijn: ik hoop dat er meer is dan dit stoffelijke bestaan, maar mijn verstand zegt dat dat onmogelijk is. Wat de schrijfster mij heeft geleerd, is om in ieder geval niet te oordelen over mensen die wel ‘geloven’ dat het mogelijk is. Simpelweg omdat ik het met mijn verstand niet kan beredeneren, wil niet zeggen dat het voor een ander niet bestaat.”

Jacques Smeets, de blauwe diender:

“Het jaar van de uil. Een hele bijzondere titel voor een prachtig boek. Eerst denk je dat de titel iets te maken heeft met de Chinese cultuur. Misschien ligt er wel een link verborgen in die titel. Want binnen de oosterse cultuur heeft het begrip ‘spiritualiteit’ een hele andere lading dan die het hier in onze westerse samenleving heeft. De uil en spiritualiteit zijn twee thema’s die een hoofdrol krijgen in dit enerverende boek van Pascale. Eigenlijk zijn de twee aspecten voortgekomen uit een droevige gebeurtenis in haar leven, namelijk het overlijden van haar vader. De manier waarop Pascale haar ervaringen over dit overlijden en de komst van de uil in haar leven laat samensmelten getuigt van een groot (schrijvers)talent om de lezer te laten blijven lezen. Zij weet je door haar stijl te boeien en zelfs te ontroeren. Dat laatste kan niet anders, want iedere lezer zal de een of ander dierbare in zijn of haar leven hebben verloren. Zo’n gebeurtenis hakt er natuurlijk in, maar als je tegelijkertijd ook nog de moedige stap zet om afscheid te nemen van een belangrijk beroep (Officier van Justitie) om puur je hart te volgen op weg naar een onzekere toekomst, dan is het duidelijk dat er heel veel is gebeurd in haar leven. Pascale vertelt op een zeer openhartige manier over haar eigen emoties, die op momenten nauwelijks nog te controleren zijn. Wat mij in het bijzonder opviel in het boek is dat Pascale veel aandacht heeft voor het begrip “Aantrekkingskracht’. Een begrip dat in de esoterische psychologie wordt geduid als de affiniteit, een natuurlijke wetmatigheid, die op elk individu van toepassing is. Zij wist mij door haar spirituele ervaringen en ontwikkeling bijzonder te raken, omdat er op dit vlak voor mij erg veel herkenbaar is. Kortom: een boek voor mensen die op zoek zijn naar antwoorden op vragen, welke zij zich al jaren stellen. Een aantal antwoorden ligt besloten in dit boek, het zijn op z’n minst hele mooie en bruikbare handvatten voor eenieder die er zich onvoorwaardelijk kan, wil en durft open te stellen.”

Bol.com gemiddelde uit 22 reviews: 5 sterren!

Reviews van Bol.com lezers:

SaraB: “Onverwacht ontroerend. Schrijfster heeft een bijzondere ontwikkeling doorgemaakt. Ze stelt zich heel kwetsbaar op in dit boek en dat is heel inspirerend. Het is heel bemoedigend om te lezen dat je, ook al raak je in een diep dal, het altijd mogelijk is om daar weer uit te komen.”

MartinevS: “Pakkend. Een zeer openhartig en meeslepend verhaal, waarin verleden en heden samenkomen. Het beschrijft op een prachtige manier de ommekeer in het leven van de schrijfster. Het bewijs dat er meer is tussen hemel en aarde!”

Jackybrown: “Een heel bijzonder boek. Eenmaal begonnen kon ik niet meer stoppen met lezen, ontroerend en heel mooi geschreven.”

Marlie90: “Op zoek naar… verrassing en een traan, een glimlach, een zoektocht, een vinden, magische woorden. Rauwe rouw, compassie, alleen, samen. Herinneringen zoeken, herinneringen maken. Dit boek neemt je mee op reis, naar je eigen heilige graal, die vinden en durven te omarmen.”

SandraMrtns: “Geweldig!  Een prachtig persoonlijk verhaal dat je vanaf het eerste- tot en met het laatste hoofdstuk blijft boeien. Zeker een aanrader!”

IreneFranssen: “Aanrader!  Fascinerende en openhartige ‘page-turner’.Na het lezen van dit boek kùn je haast niet anders, dan bij jezelf te rade gaan naar je eigen drijfveren.”

Review Cynthia van de Velde:

Impressie van de boekpresentatie van ‘Het jaar van de uil’ op 30 oktober 2016 in Boekhandel Dominicanen te Maastricht waar Han, mijn man, me verraste met drie echte uilen…

img_3234img_9267img_9071img_9086img_9131img_3234img_3175img_3171 img_903220161030_161658img_3153img_3061img_3230img_9113maastricht083

En zelfs na al die uilen in Boekhandel Dominicanen ging het thuis nog gewoon verder…getuige het beeld dat ik ontwaarde in de badkamer na thuiskomst dat me aanspoorde om er meteen een foto van te maken. Kijk naar de schaduw die de handdoek vormt op de grond…Als je dit beeld ondersteboven houdt, zie je …jawel, de contouren van een uilenkop!

img_3074

MIJN EERSTE LIJK IS GELUKKIG VERS

Dit boek, mijn debuut, is een zeer persoonlijk inkijkje in mijn werk als officier van justitie die niet alleen de hoedanigheid heeft van magistraat, maar ook van mens en moeder. Het boek stond in de Bestseller 60 lijst, een prestatie waar ik trots op ben!

schermafbeelding-2016-12-05-om-15-13-27

Klik hier voor een leesfragment.

In het boek, dat inmiddels zijn vierde druk beleeft en goede recensies ontving, staan waar gebeurde verhalen uit mijn leven als vrouwelijke openbaar aanklager met alle twijfels, emoties en gevoelens die daarbij horen. Een akelige zedenzaak laat mij zelf, als moeder van twee kinderen, namelijk ook niet onberoerd, om maar eens een voorbeeld te noemen. Als je altijd al hebt willen weten hoe een huiszoeking nu echt in zijn werk gaat, wat het inhoudt om als vrouw leiding te moeten geven aan macho-politiemensen of waarom iemand een huurmoordenaar inschakelt, is mijn boek misschien iets voor jou.

Hieronder zie je het moment waarop ik, op 26 februari 2014 – toevallig (?) op de verjaardag van mijn overleden vader, aan wie ik dit boek heb opgedragen – mijn eerste boekcontract bij De Fontein teken.

IMG_0085

Impressie boekpresentatie op 25 januari 2015 in Boekhandel Dominicanen te Maastricht:

REVIEWS:

Peter R. de Vries ‏‪@PeterRdeV 28 jan. 
Interessant: ovj ‪#PascaleBruinen schreef een boek als ‘magistraat, mens en moeder’. Mooi inkijkje in de wereld van het recht. Aanrader!

Peter R. de Vries ‏‪@PeterRdeV 28 jan. 
Nieuw: Uitstekend boek van Maastrichtse officier van justitie ‪#PascaleBruinen: ‘Mijn eerste lijk is gelukkig vers’.

“Topprestatie!”, Herman Bolhaar, voorzitter van het College van procureurs-generaal van het Openbaar Ministerie.

“Mijn eerste lijk is gelukkig vers’ is geschreven door een vakvrouw met een scherpe en soepele pen. Het boek leest vlot en gemakkelijk. Pascale geeft een openhartige kijk in het leven van een officier en belicht (schrijnende) zaken met een menselijke blik waarbij ze ook zichzelf niet spaart. Met veel humor, maar altijd respectvol, belicht ze de minder mooie kant van onze maatschappij en de rol die politie en OM daarin vervullen. Het boek is voor eenieder toegankelijk, maar ik vind het met name ook een echte aanrader voor onze eigen recherchemensen. Pascale weet de brug te slaan tussen 2 werelden die dicht bij elkaar staan, maar die elkaar niet altijd even goed begrijpen. Hiermee verbindt ze op eigen wijze onze werelden nog meer.” Plaatsvervangend korpschef Nationale Politie Ruud Bik

“Ik heb je boek in één ruk uitgelezen. Met name de gedeelten over de zedenzaken vond ik indrukwekkend. Verder heb ik af en toe (bij andere gedeelten) flink moeten lachen, bijvoorbeeld over die figuur die 200 euro (boete) ‘kreeg’ en vroeg wanneer hij dat geld dan zou krijgen. Alles bij elkaar geeft het boek veel inzicht in het werk van de officier (en en passant ook van dat van de politie en de rechter). Het leest bovendien ‘lekker’ en dat is ook veel waard.”, Prof. mr.drs. F.C.M.A. Michiels, lid van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

“Voordat ik het het boek las, had ik er zo’n ivoren toren gevoel bij. Het OM, strenge dames en heren met toga’s, wachters van de wet die snoeihard een straf eisen. Echter toen ik uw boek had gelezen ging ik er toch anders naar kijken, de nuance kwam boven drijven tijdens het lezen van uw boek. Verrek dacht ik, soms jullie zijn net mensen. Zeker toen ik hoofstuk 18 had gelezen waaruit blijkt dat de samenleving wel degelijk wordt beschermd. ” Nico Lindhout, trouwe lezer van mijn blog.

Meer testimonials lezen? Zie hieronder.

Haal het boek bij bol.com!

“Haar boek ‘Mijn eerste lijk is gelukkig vers’ biedt een combinatie van de humor en zelfspot van haar internetblog en de meer serieuze toon van haar wekelijkse column als officier van justitie in het Algemeen Dagblad.”

“Wat een bijzonder boek! Ik had geen flauw idee wat de taken van een officier van justitie zijn (…). Ik heb gelachen, maar ook gehuild, omdat veel schrijnende gevallen ook echt raken. Dat komt door haar prettige manier van vertellen (…). Ik kan iedereen dit fantastische boek aanraden!”

“De zaken die in het boek besproken worden, zijn kleine thrillers op zichzelf (…). Het leest lekker vlot door de ontspannen maar toch directe schrijfstijl (…). Heel natuurlijk, geen hoogdravend taalgebruik en zonder poespas (…). Ook is een dosis humor deze auteur niet vreemd. Ik lag in een deuk toen ik las wat ze allemaal uit haar kantoor heeft moeten halen wanneer besloten wordt dat men gaat flexwerken en daarom geen persoonlijke spulletjes op kantoor moeten staan (…). Ze stelt zich kwetsbaar op in dit boek (…). We weten nu meer dan we eerst voor mogelijk hadden gehouden. Ik heb dit boek graag gelezen en waardeer het met 4/5 sterren.”

“In dit boek, dat overigens als een sneltrein leest, vertelt Pascale haar eigen belevingen (…). Op een heel prettige manier met een grote dosis humor verrijkt ze de hoofdstukken telkens met een column (…), flawless loopt het in elkaar over (…). Haar schrijfstijl is pittig, direct en daar hou ik wel van. No-nonsense waarbij ze het ook niet nalaat om haar eigen emoties en zelfs een paar blundertjes nader toe te lichten (…). Geweldig om te lezen vond ik het, ik raasde er makkelijk doorheen, geen hoogdravende taal maar lekker leesbaar. Kortom, een echte aanrader!”

“Pascale Bruinen laat de lezer naar hartenlust grasduinen op het veld van de openbare aanklager (…). Ze vertelt er met aandoenlijke openhartigheid over. Dat alles doorspekt met een stevige scheut humor. Ze spaart zichzelf allerminst. Door die kwetsbaarheid verkleint ze de kloof met de buitenwacht (…). Dit, gevoegd bij haar gave om situaties beeldend te omschrijven, brengt haar nog dichter bij haar publiek (…). Ontwapenend is de wijze waarop ze zich tussen de lezers begeeft (…). Al met al een zeer geslaagde poging om de zeer eenzijdige kijk op werk en wezen van een officier van justitie bij te sturen.”

“Ik vind je boek geweldig. Mooie beschrijvingen met humor en aan de andere kant ook zeer gevoelige stukken. Ik ben jaloers op je schrijftrant.”

“Mijn eerste lijk is gelukkig vers blikt in het leven van Pascale Bruinen, een vrouwelijke officier van justitie. Ik heb sowieso bewondering voor deze vrouw, die zich staande weet te houden in de mannenwereld naast een gezin met kinderen. Lijkt me zelf erg moeilijk (…). Ik denk dat dit boek een eye-opener is. Ik vroeg mij stiekem af of Pascale in gedachten had om meer vrouwen aan te sporen om te werken als officier van justitie. Mij heeft ze in ieder geval wel extra nieuwsgierig gemaakt naar dit beroep (…). Bruinen krijgt veel te verduren tijdens haar werk: verkrachtingszaken, incestzaken, moorden. Je moet wel erg sterk in je schoenen staan om dit zo te slikken en te kunnen accepteren iedere dag opnieuw, en dat terwijl je kinderen thuis hebt (…). Ook verwachtte ik dat ze een beetje emotieloos zou zijn. Maar ik had het mis. Bruinen beschrijft alles vol emotie en is bovendien een erg aardige persoon, een gewoon mens en een bijzonder lieve moeder. Dat Bruinen dapper is was mij al duidelijk. Schrijven kan ze zeker heel goed. Ik heb met veel plezier haar openhartige boek gelezen. Ik zou dit boek aan iedereen aanraden. Zeker een boek dat 5 sterren waard is.”

“Ik vond uw boek heel mooi en hartstikke leuk om te lezen”.

“In ‘Mijn eerste lijk is gelukkig vers’ passeren in vlot tempo alledaagse, gruwelijke, grappige en hartverscheurende zaken de revue, in en buiten de rechtszaal (…). (Het) boek is heel makkelijk leesbaar (terwijl) juristen (…) niet bepaald bekend (staan) om hun toegankelijk taalgebruik.”

“De titel alleen al is geweldig en prikkelt om te lezen (…). Ik denk dat er voor iedereen wel iets uit te halen is waarvan je denkt: aha, (…) zo
werkt dat (…). Daarnaast is het leuk om te lezen (…) dat het recht niet zwart en niet wit is,vijftig tinten grijs zijn hier ook van toepassing. Een aanrader voor wie meer wil weten over ons rechtssysteem!”

“Kijk wat leuk, een officier van justitie heeft een boek over haar werk geschreven. Dat kwam in Nederland, bij mijn weten, niet eerder voor (…). Ronduit hilarisch is haar beschrijving van haar allereerste zitting in Sittard bij een ‘aardige kantonrechter met een gebruiksaanwijzing’ (…). Op basis van het voorgaande zou men misschien aannemen dat Bruinen zelfingenomen of arrogant is, maar het tegendeel is waar. Zij stelt zich in haar boek kwetsbaar op en toont haar onzekerheden (…). Een pluspunt van het boek is dat het geen reclamefolder voor het openbaar ministerie is, maar een openhartige bloemlezing van zaken die goed en zaken die minder goed geregeld zijn bij de aanklager (…). Al met al is dit boek, met name voor buitenstaanders, lezenswaardig. Het toont hen dat officieren, als daar al aan getwijfeld mocht worden, een menselijke kant hebben”.

“Je moet het lef maar hebben om autobiografisch over jezelf en je beroep te schrijven terwijl je er nog middenin staat (…). Haar kijk op de politie en met name op de recherche blijkt van groot respect te getuigen (…). Daarbij schroomt Bruinen niet om de lezer ook iets te tonen van haar leven als echtgenote en moeder. Die kwetsbaarheid geeft een extra dimensie aan het boek. De auteur blijkt in staat om de lezer aan zich te binden, terwijl zij schrijft over een beroep dat doorgaans (…) wordt gezien als saai en bureaucratisch. Het tegendeel blijkt waar te zijn (…). Met haar schrijfstijl, het taalgebruik en de humor houdt de auteur je vast in het boek. Ze schrijft in normale en begrijpelijke mensentaal”.

“De vele praktijkvoorbeelden maken het boek levendig en vlot om te lezen. En hoe graag ik ook strafrechter wil worden, stiekem begon mijn hart toch wel iets sneller te kloppen door dat officiersbestaan. Wat het boek vooral sterk maakt, is het persoonlijke karakter. Het maakt het beeld van een officier van justitie wat menselijker (…). Al met al is het boek laagdrempelig, geschikt voor zowel juristen als niet-juristen en – ook niet onbelangrijk – prima betaalbaar. Daarnaast houdt het boek de gemoederen bezig want ik heb er inmiddels menig studiegenoot mee in de trein zien zitten. Zegt genoeg toch?”

“Ik hoor zeker tot de groep mensen die je beïnvloed hebt met jouw boek. Zit me nu vaak af te vragen wat er zou spelen in het hoofd van de officier, vooral bij zaken met kleine kinderen of nu weer bijvoorbeeld Holleeder. Ik heb er van genoten, het bevat eigenlijk alles: humor, spanning, je kan als lezer jouw verontwaardiging of woede haast voelen en (…) het heeft er voor gezorgd dat ik toch iets genuanceerder over onze rechtspraak ben gaan denken. Ik denk dat jij met jouw boek een hoop mensen een andere en dan vooral menselijkere kant van de rechtbank hebt laten zien en daardoor denk ik dat men wat meer waardering en begrip krijgt voor alles wat er tijdens de rechtspraak gebeurt.”

“Als officier van justitie stuit Pascale Bruinen dagelijks op een fundgrube aan verhalen. Die de slapende schrijver in haar wekten. Er kwamen eindeloos veel woorden die ze onderbracht in een column in het Algemeen Dagblad en in haar boek ‘Mijn eerste lijk is gelukkig vers’. Of: hoe een gedreven en onverbiddelijke officier een kwetsbare schrijver werd.”

“Jij hebt de wereld van recht en onrecht een echt gezicht gegeven, je liet ons een mens van vlees en bloed zien die ook worstelt met goed en kwaad.”

“Waanzinnig goed boek, ik heb het met zoveel plezier gelezen en vind het echt jammer dat ik hem nu weg moet leggen omdat het boek uit is. Pascale is behalve een prima officier ook een zeer goede schrijfster!

In dit boek vertelt ze over haar werk als Officier van Justitie. Ze schuwt geen enkel onderwerp. Ze schrijft over eigen ervaringen die ze heeft opgedaan als ze (strafzaken) voor de rechter moest (brengen) maar ook over allerlei andere zaken die buiten de rechtzaal bij haar werk komen kijken. Pascale heeft mij echt een inkijkje gegeven in haar leven en haar werk.

Het zou echt gaaf zijn als ze nog een boek schrijft, weer over haar werk want ik zou nog veel meer over haar werk willen weten of fictie want iemand met zo’n schrijftalent zou haar kwaliteiten optimaal moeten benutten!”

“Bruinen heeft haar vak ontegenzeglijk op indrukwekkende wijze op de kaart gezet. ”Mijn eerste lijk is gelukkig vers’ is een mustread voor elke thrillerfan – boeken, tv-series, films – die meer wil weten van de gang van zaken bij het openbaar ministerie, zowel voor en tijdens een onderzoek als ná het vangen van de boef.”

“Goh, wat een verrassend boek. Het leven van een Officier van Justitie gaat duidelijk ook niet altijd over rozen.
Doordat ik de schrijfster werkgerelateerd al talloze keren aan de lijn heb mogen hebben wist ik al dat zij erg aardig is. Maar dat ze ook nog over een behoorlijk dosis humor beschikt wist ik nog niet. Ik ben diverse malen keihard in de lach geschoten tijdens het lezen van dit boek.
Ja, ook bij het Openbaar Ministerie werken mensen die gewoon pasta staan te koken terwijl ze ondertussen een hele zaak telefonisch bespreken.
Mocht je ooit samen hebben gewerkt met het OM, dan is dit boek absoluut een aanrader, ook de andere kant van het werk wordt nu eens belicht. Overigens ook als je helemaal niets met dit werk hebt is het een erg leuk boek.
Ik heb in ieder geval erg veel lol aan dit boek beleefd!!!”

“Vlot geschreven, goede inkijk in het werk van een officier van justitie en welke dilemma’s daarbij horen.”

“Prettig is het, om naast al de beschikbare boeken die strafpleiters hebben gepubliceerd, nu ook eens een boek van een vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie te zien verschijnenDaarom is een boek dat handelt over wat er zich achter de schermen voordoet echt een aanwinst.( Zie de rubriek rechtspraak op www.blikopdewereld.nl ). Wat bij lezing vooral opvalt dat Pascale Bruining, inmiddels ruim 16 jaar officier van Justitie, met passie haar werkzaamheden uitoefent. Haar belevenissen tonen goed aan dat het leven als officier zeer hectisch kan zijn en veel invloed uitoefent op het persoonlijke leven. Daarnaast wordt zij als officier zeer vaak geconfronteerd met allerlei uitwassen in de maatschappij en hoe ze daar professioneel mee omgaat. Daarbij is een goede thuisbasis van groot belang. Prettig is dat het boek, ook voor de niet ingewijde, allerlei juridische zaken die aan de orde kunnen zijn, duidelijk uitlegt. Dit boek is gewoonweg een must voor studenten recht, omdat het boek een goede inkijk geeft in de dagelijkse werkelijkheid van een officier van justitie. In haar boek beschrijft Pascale Bruinen dat ook een officier van Justitie een gewoon mens is met alle aarzelingen en angsten die daarbij kunnen horen. Haar boek is een aansporing voor andere leden van de rechtelijke macht om hun ervaringen ook eens in een boek te verwerken.”

“Erg goed boek, kan het zeer aanbevelen als je meer wil weten over opsporing en vervolging maar vooral ook over de mens in deze rol. “Mijn eerste lijk is gelukkig vers” is een “top boek met hele persoonlijke en zeer aangrijpende ervaringen.” Peter-Paul Lucker, stichting De Basis te Doorn voor collegiale ondersteuning na schokkende incidenten.

Pascale Bruinen heeft twee hele verschillende boeken geschreven, dit boek over haar tijd als officier van justitie, en een tweede boek, Het jaar van de uil, wat een meer spiritueel boek is ‘over verwondering, verlies en veerkracht’. Erg leuk dus om allebei haar boeken te mogen lezen en mijn ervaringen te kunnen delen met jullie! Ik las Mijn eerste lijk is gelukkig vers, haar eerste boek als eerste.

In dit boek beschrijft Pascale haar ervaringen als vrouwelijke officier van justitie. Je leest hoe ze aan die baan is gekomen, wat ze er allemaal voor heeft moeten doen (en laten), hoe ze erin is gegroeid, hoe de tijden veranderen en wat ze in al die jaren allemaal aan bijzondere, bizarre en nare dingen heeft meegemaakt. Het boek staat vol met anekdotes over gebeurtenissen en rechtszaken. Je krijgt echt een kijkje achter de schermen bij een beroep wat voornamelijk bekend is van tv en uit fictieverhalen. Het beroep van officier van justitie houdt zoveel meer in dan je je beseft…

In het boek staan columns verwerkt die eerder verschenen in de media. Ze zijn mooi in het totaalverhaal versmolten. En eigenlijk leest ieder hoofdstuk als een column, fijne behapbare en toegankelijke stukjes, waar je makkelijk even een leespauze zou kunnen nemen. Ik heb het gewoon aan één stuk door gelezen, wat óók erg fijn was. Pascale heeft namelijk een hele fijne schrijfstijl. Ze vertelt openhartig en niet zonder zelfspot, met respect voor alle mensen die ze noemt (anoniem of niet) in haar verhalen.

Grappig dat ik net een boek van Linda Jansma las, Schaduwkinderen, waarin een vrouwelijke officier van justitie de hoofdrol heeft. Ik weet nu dat Linda een geloofwaardige versie neerzet van dit beroep.
Erg leuk om na de fictieve verhalen die ik gelezen heb of op tv gezien heb nu een zeer boeiende kijk te krijgen in de échte wereld van een officier van justitie! Bedankt Pascale!

Freelance schrijver

Als freelance schrijver verzorg ik editorials, blogs, webteksten, advertorials en interviews. Ook doe ik desgevraagd redactiewerk, bijvoorbeeld bij brochures of folders. Indien interesse bestaat in een van mijn diensten kun je mij bereiken via de “Contact”-pagina. Stuur dan een mail naar info@pascalebruinen.com en dan bekijken we samen wat de mogelijkheden zijn. Maar je kunt me ook contacteren via Facebook (https://www.facebook.com/PascaleBruinenOfficial) en LinkedIn (https://nl.linkedin.com/in/pascalebruinen).

Opdrachtgevers:

Chapeau Magazine, WijLimburg, philharmonie zuidnederland, InspirerendLeven.nl, Slachtofferhulp Nederland, Heart Systems Nederland, Wonen Meerssen.

Onder andere van mijn hand verschenen in Chapeau Magazine:

Editie 6 van 2017:

Vanaf editie 6 van 2017 (december 2017 – januari 2018) mag ik een nieuwe rubriek gaan schrijven getiteld ‘Chapeau Dreams’. Karin van der Ven van studenten-ontzorgbedrijf Jules mag als eerste kandidaat voor deze rubriek fungeren.

In editie 5 van 2017 (oktober-november 2017): Portretten uit de theaterwereld…

Trends in bruiloften…

en in wonen…

Artikel over United World College:

en nog een paar andere artikelen:

In editie 4 van 2017 (augustus-september 2017) een artikel over Knokke:

In editie 3 van 2017 (juni-juli 2017) een artikel over tuintrends.

In editie 6 van 2016 (december 2016/januari 2017) een artikel over trends in wonen, interieurs en design.

schermafbeelding-2016-11-24-om-15-14-57schermafbeelding-2016-11-24-om-15-15-03

In editie 5 van 2016 (september/oktober 2016) vind je mijn interviews met drie powerkoppels in de serie Portretten.

schermafbeelding-2016-09-14-om-18-57-14 schermafbeelding-2016-09-14-om-18-57-20 schermafbeelding-2016-09-14-om-19-04-07schermafbeelding-2016-09-14-om-18-57-26

Daarnaast heb ik voor de website van Chapeau Magazine een serie blogs geschreven over spiritualiteit, getiteld ‘Goeroe op Gympen’.  Uit de titel volgt al dat ik ernaar streef om spiritualiteit uit de ‘zweverige’ sfeer te halen die voor veel mensen nu eenmaal nog steeds om dit onderwerp heen hangt. In deze reeks belicht ik spiritualiteit van verschillende kanten en laat zo zien dat we allemaal spiritueel zijn, of we dat nu willen of niet, enkel en alleen al omdat we mens zijn.

schermafbeelding-2016-11-09-om-21-17-32

WijLimburg, ondernemersplatform:

6 februari 2018

Inspirerend Leven:

Voor deze mooie site heb ik een aantal blogs geschreven rondom het verschijnen van mijn boek Het jaar van de uil.

schermafbeelding-2016-10-23-om-13-32-31

Slachtofferhulp Nederland:

Voor de website van Slachtofferhulp Nederland heb ik een vijftal blogs geschreven. Zie de link: https://www.slachtofferhulp.nl/Blogs/blog-pascale-bruinen/

afbeelding

Wonen Meerssen:

Voor het bewonersblad Info van deze Woningstichting schrijf ik geregeld een column, zoals deze: ‘De toiletprofessor’.

schermafbeelding-2016-10-17-om-19-02-56

Hoe het allemaal zo gekomen is…

P_Bruinen_bureau_1

Er ging ergens in de verte een belletje rinkelen toen ik, telkens als ik bij iemands naam de aanduiding “auteur” of “schrijver” zag staan, een steek van afgunst voelde. Heel lelijk, geef ik meteen toe, maar ik vond het destijds veeleer verontrustend. Want ik wás natuurlijk geen schrijver maar officier van justitie.

Hoe kwam ik er als officier nu toe om toch te gaan schrijven? Want dat lag niet bepaald voor de hand.

Ik neem jullie mee terug in de tijd, naar 2008. Op het oog had ik het perfecte leven: een mooie baan met veel verantwoordelijkheid als officier, fijne kinderen en een liefdevolle levenspartner. Ik verzorgde het huishouden en de tuin, regelde alle afspraken op school en clubjes, ging een paar keer per week hardlopen, sprak geregeld af met familie, vrienden en kennissen en gaf tijd en aandacht aan mijn bejaarde ouders. Ik was, kortom, het perfecte voorbeeld van een lid van de Sandwichgeneratie, dat ingeklemd zat tussen de verantwoordelijkheden en zorg voor opgroeiende pubers enerzijds en kwakkelende ouders op leeftijd anderzijds.

En toch…

Ondanks mijn overvolle bestaan had ik het gevoel dat ik iets miste. Ik wist alleen niet precies wat. Dat onbestemde gevoel werd in de loop der jaren steeds sterker en werd uiteindelijk zelfs onaangenaam. Dit hele proces heeft jaren geduurd.

Totdat ik op een dag in de krant een hele mooie column las die me erg raakte en door me heen flitste: dát wil ik ook! Eindelijk had ik het gevoel dat ik het ontbrekende stukje van de puzzel had gevonden. Al had ik het eigenlijk wel kunnen weten, want als kind was ik al gek van taal en boeken. Ik las alles wat los en vast zat. Een van mijn favoriete bezigheden was “bibliotheekje spelen”; daartoe verzamelde ik niet alleen al mijn eigen boeken, maar ook die van mijn ouders. Vervolgens knipte ik vierkante kaartjes van papier waarop ik de titel, naam van de auteur en de “inleverdatum” neerpende. Om die kaartjes ook echt in de boeken te kunnen stoppen, voorzag ik alle boeken aan de binnenkant van de kaft één voor één van een vakje dat ik netjes vastzette met plakband. Echt monnikenwerk. En ik schreef ook toen al verhalen, waarvan er eentje (“Het Spookhuis”) zelfs nog de plaatselijke schoolkrant heeft gehaald (deze allereerste “publicatie” is integraal terug te vinden op mijn blog www.coolcolumns.com).

Toen het kwartje eindelijk was gevallen ben ik dus columns gaan schrijven, alleen durfde ik ze in eerste instantie aan niemand te laten lezen, bang als ik was dat ze niet de moeite waard waren. Maar na een tijdje wilde ik toch wel graag weten wat anderen ervan vonden en stuurde ik ze met wild kloppend hart aan familie, vrienden en bekenden. Tot mijn onbeschrijflijke opluchting waren hun reacties positief, wat me motiveerde om door te schrijven.

Enige tijd hierna scrolde ik nietsvermoedend op internet toen ik plotsklaps stuitte op een cursus “Columns Schrijven”. Nog nooit heb ik me ergens zó snel voor aangemeld. Voor mij was deze cursus het hoogtepunt van mijn week. Ik heb er ontzettend veel geleerd maar ik heb op deze cursus vooral enorm genoten van de bezieling van mijn docent en de inspirerende groep van gelijkgestemde mensen, die uit hele verschillende geledingen van de maatschappij kwamen. Ik merkte al gauw dat schrijven me een heel voldaan gevoel gaf en tegelijkertijd het noodzakelijk tegenwicht bood voor alle ellende waarmee ik beroepshalve in aanraking kwam.

Dankzij de cursus kreeg ik het zelfvertrouwen dat ik nodig had om mijn volgende stap te zetten: een eigen blog met columns beginnen. En zo zag eind 2011 www.coolcolumns.com het levenslicht. Sindsdien plaatste ik elke woensdag een sneak peek, oftewel lichtte ik een tipje van de sluier op van de nieuwe column die ik iedere vrijdag online zette. Deze column kon de ene week gaan over mijn kinderen, maar de andere week evengoed over shopexpedities, nostalgische herinneringen, reizen, de spirituelere kanten van het leven en wat al niet meer.

Op www.cruisecraver.com, een infotainment site, deel ik mijn enthousiasme voor cruisen met belangstellenden. Deze site ben ik begonnen om alle vooroordelen over deze manier van reizen weg te nemen. Op mijn blog vind je niet alleen veel informatie over de ins en outs van cruisen, maar kun je ook mijn eigen foto’s bekijken van schepen en bestemmingen.

Omdat ik na een tijdje ook op een persoonlijke wijze over mijn werk als officier van justitie wilde gaan schrijven, heb ik  – na officiële toestemming van de hoogste baas van het Openbaar Ministerie – vanaf september 2012 tot en met 31 december 2015 een wekelijkse column over mijn werk geschreven voor het Algemeen Dagblad. In deze tijd heb ik eveneens vier artikelen over minderjarige daders en slachtoffers gepubliceerd in Fabulous Mama Magazine, een glossy voor jonge ouders. Deze artikelen kun je verderop integraal teruglezen.

IMG_0873

IMG_0874

Per 1 januari 2016 ben ik met mijn AD-column gestopt omdat ik vanaf die datum het roer radicaal heb omgegooid en me richt op schrijven, het geven van lezingen en het inspireren van anderen in de ruimste zin van het woord.

Op 1 juli 2016 is de bundel “Onveranderd Anders” verschenen, een crowdwritingproject van Limburgse schrijvers en dichters onder wie ondergetekende. De opbrengst komt ten goede aan de Toon Hermanshuizen in onze zuidelijkste provincie, omdat die zoveel goed werk doen voor kankerpatiënten en hun dierbaren. Het is een prachtig boek geworden, naar goed Toon Hermans gebruik met een lach en een traan. Hieronder zie je mij met initiatiefneemster Andrea Germeraad, die dit project tot een succes heeft gemaakt. Mijn bijdrage is een verhaal getiteld “Voor altijd zusjes”.

Schermafbeelding 2016-07-01 om 10.46.07IMG_8960

Artikelen Fabulous Mama Magazine

Blogger

Van 2012 tot 8 maart 2017 plaatste ik elke vrijdag een nieuwe column op mijn blog, http://www.coolcolumns.com. Daar vind je een selectie van columns over reizen, glamour, spiritualiteit, pubers (alias mijn kids toen ze opgroeiden) etc.

IMG_8380

Blogger op www.coolcolumns.com

Verder blog ik over mijn favoriete reisstijl, het cruisen, op http://www.cruisecraver.com. Dit is een infotainment site waar je veel praktische informatie kunt vinden over de gang van zaken aan boord, gebaseerd op mijn eigen ervaringen. Maar je treft hier ook mooie foto’s aan van de schepen en exotische bestemmingen.

IMG_5865

Blogger op www.cruisecraver.com