Als iemand mij pakweg zes jaar geleden had gezegd dat ik zou gaan schrijven over geestkracht, de mind-body connectie en zelfheling had ik die onverlaat stante pede verplicht laten opnemen (als officier van justitie kon ik dat toen namelijk nog). Eind 2012 kwam daar verandering in toen mijn vaders dood mij in een diep dal deed belanden. Tijdens mijn daarop volgende rouwperiode heb ik – destijds waarschijnlijk de nuchterste persoon op het Westelijk halfrond – een intense spirituele ervaring gehad waarin een uil de hoofdrol speelde. Deze bijzondere gebeurtenis heeft geleid tot een ware transformatie. Sindsdien is er voor mij een leven vóór de uil en een erna.

Een van de vele uitvloeisels van mijn gedaanteverandering is dat ik ben begonnen met mediteren. Ik, een zelfverklaarde controlfreak. Vóór de gebeurtenis met de uil kreeg ik spontaan rode vlekken in mijn nek als ik alleen maar het woord ‘mediteren’ hóórde. Want als ik iemand nou nooit in staat had geacht om dagelijks in die kleermakerszit te gaan zitten en echt tot rust te komen, ben ik het zelf wel. Ik werd al giebelig bij het idee om ‘Ommmmmmmm’ te moeten mompelen terwijl ik niet zozeer mijn hoofd leegmaakte maar dacht aan het puntje van mijn neus dat jeukte, de vuile sokken die nog in de was moesten en mijn eindeloze lijst to do-dingen. Maar toen zag ik een advertentie in O Magazine van Oprah Winfrey (had ik al gezegd dat ik een hardcore fan van haar ben?) voor een 21-daagse meditation challenge samen met Deepak Chopra, die je gratis online kunt doen. Een snelle blik op de site van Chopracentermeditation.com leerde me dat er handige meditatietips te vinden waren, zelfs voor groentjes zoals ik, dus laagdrempeliger kon bijna niet. Zo werd tot mijn grote opluchting benadrukt dat het helemaal niet erg is als je even wordt afgeleid, als je daarna maar weer in stilte de mantra herhaalt die bij de betreffende meditatiesessie hoort.

Op de Dag der Dagen maakte ik een gezellig en – naar ik hoopte – spiritueel hoekje met een klein zilveren Boeddhabeeldje geflankeerd door twee roze theelichtjes. Ik stak ze met veel ceremonieel aan (als ik het dan toch ging doen, dan maar meteen goed), installeerde me op een groot kussen en ging aandachtig luisteren. Eerst vertelde Oprah iets over het thema van die dag, waarna Deepak zijn licht er nog eens dieper over liet schijnen. Ik moet zeggen dat hun woorden bij mij meteen een gevoelige snaar raakten. Geboeid hoorde ik hen aan, waarna de eigenlijke meditatie begon. Braaf herhaalde ik in stilte telkens de exotisch klinkende Sanskrit mantra, Aham Brahmasmi oftewel ‘Ik ben het universum’. Dankzij mijn intense ervaring met de uil kon ik dit met overtuiging doen.

Na een kleine twintig minuten zat het erop. Ik kon niet zeggen dat ik enige outer body experience had gehad en ik was al evenmin in die zeer gewilde lege ruimte geweest die tussen je gedachten zit en waar zich dat illustere veld van onbeperkte mogelijkheden bevindt. Desalniettemin was ik meteen verkocht.

Op zijn minst was het namelijk schaamteloze quality time, kwali-tijd, voor mezelf.

Volgende week het vervolg in deel 2!