In 1981 vond er een inmiddels beroemd experiment genaamd Counterclockwise plaats door sociaal psycholoog Ellen Langer van Harvard University. Zij plaatste twee groepen oudere mannen (allen boven de 70) een week in een geprepareerd pand waar alles in de staat was van het jaar 1959. Kranten, muziek, hun kleding, programma’s op tv, de inrichting; alles ademde 1959.

De controlegroep verbleef in dit pand maar sprak over 1959 in de verleden tijd, wisselde recente foto’s van elkaar uit en haalde herinneringen op uit dat jaar. Deze situatie kun je een beetje vergelijken met het RTL tv-programma ‘Groeten uit 19..’, waarin BN’ers een weekend doorbrengen in een pand uit een bepaald jaar waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan.

De experimentele groep kreeg daarentegen de opdracht om te leven alsof het daadwerkelijk 1959 was. Dus spraken zij alleen over onderwerpen die gebeurd waren tot en met 1959 en wel in de tegenwoordige tijd. Onderling wisselden ze foto’s uit waarop ze twintig jaar jonger waren.

Vooraf werden in beide groepen allerlei waarden gemeten zoals lengte, kracht, mentale cognitie, gehoor, geheugen, loopsnelheid, zicht, lengte vingers, etcetera. Na afloop van het experiment bleken deze waarden in beide groepen positief te zijn veranderd, maar de experimentele groep liet de grootste verbeteringen zien. Zo liepen de deelnemers die hadden geleefd alsof het 1959 was sneller en meer rechtop dankzij veranderingen in hun rugspieren, hadden ze meer spierkracht, een beter postuur en een sterkere grip. Ook stonden hun vingers rechter omdat ze minder last hadden van gewrichtsontstekingen en waren hun gewrichten flexibeler. Daarnaast vertoonden ze meer manuele behendigheid, konden ze beter zien en scoorde een meerderheid beter in intelligentietesten dan voorheen. Ze voelden zich ook fitter en jonger en ze zagen er, getuige de foto’s ‘voor en na’ die men aan onwetende derden toonde, ook daadwerkelijk jonger uit.

Ellen Langer concludeerde hieruit dat het niet zozeer onze lichamen zijn die ons beperken, maar dat we veeleer worden gelimiteerd door onze beperkende mindsets aangaande onze fysieke grenzen, gezondheid, welzijn en onze maatschappelijke ideeën over wat ouder worden betekent.

Deze ‘Power of Possibility’ hebben we dus allemaal binnen bereik!